Eddy Merckx kent Orcières-Merlette, de col die vandaag het sluitstuk vormt van de vierde Tourrit. “Geen beest”, zegt hij. “Wel een col van het groot verzet. Het grof geschut zal nog niet voor vandaag zijn.”

Op 8 juli 1971 kregen de Belgen Lucien Van Impe en Eddy Merckx slaag op de klim naar het skistation. Na een vroege aanval goochelde Luis Ocaña met minuten. Van Impe kreeg er zes om de oren, Merckx bijna negen. “Ocaña had zo van die dagen”, vertelt Merckx aan Het Laatste Nieuws. “Dit was er zo eentje.” Merckx zou die Tour toch nog winnen, nadat de Spanjaard een paar dagen later in een ravijn dook.

49 jaar later verwacht Merckx amper verschillen tussen de toppers. “Die col is zeker geen beest. Het is een col van het groot verzet. Bernal, Roglic, Dumoulin, Pogacar en co krijgen er elkaar daar niet af. Ik verwacht geen grote verschillen tussen de grote favorieten.”

Colombiaantjes
Van Impe maakt wel wat voorbehoud. “Het kaf zal toch een beetje van het koren gescheiden worden. Er zal duidelijk worden wie bekwaam is deze Tour te winnen en – vooral – wie niet. Ik zie het op de slotklim ontploffen. Die Colombiaantjes gaan zich niet kunnen intomen. López, Martinez, Higuita, …  Jongen die alles of niets durven spelen.”

De laatste Belgische Tourwinnaar  vindt het overigens doodjammer dat de Tourorganisator Orcières-Merlette zo vaak negeert. “In ’72 won ik er de rit, daarna bleven we er weg. Het is er nochtans prachtig boven. Het jaar na die etappezege ben ik er nog met de hele familie op vakantie geweest.”