Fietstoerisme 
Materiaalzone 
De Zubeldia-Award 2020
Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag zijn alle ogen gericht op de Zubeldia-Award.
Haimar Zubeldia
In 2017 sloot Haimar Zubeldia een loopbaan van bijna twintig jaar af. De Bask reed in totaal 27 grote rondes en eindigde zes keer in de top-10 van het algemeen klassement. Vijf keer deed Zubeldia dat in de Tour de France en een keer in de Vuelta a España. Niet heel opvallend voor een sterke klimmer, maar de manier waarop was juist onopvallend.
Na drie weken koers was er vaak een ‘Hè, Zubeldia?’-momentje. Op sluwe wijze en zonder veelvuldig in beeld te rijden, wist hij zich in de top van het klassement te nestelen. Jaarlijks treden renners in zijn voetsporen, door haast onopgemerkt in de top-10 van een grote ronde te eindigen. Welke renners maken dit jaar kans op de Zubeldia-Award? Wij hebben alvast een voorselectie gemaakt.
Eerdere winnaars Zubeldia-Award
2019: 
Mikel Nieve
2018: Pello Bilbao
2017: 
Louis Meintjes
2016: 
Kanstantin Siutsou
Enric Mas – Vijfde in de Tour de France
foto: Cor Vos
Enric Mas was een van de drie kopmannen van Movistar in de Tour de France, een welbekend Spaans recept om de grote ronde aan te vangen. De 25-jarige Spanjaard kwam in Frankrijk langzaam op gang, want pas na de dertiende etappe (met aankomst op Le Puy Mary) drong hij de top-10 van het klassement binnen. Ereplaatsen op de Grand Colombier, Col de la Loze en in La Roche-sur-Foron brachten hem vervolgens naar de zesde plek in de rangschikking. Met een knappe negende plaats in de laatste tijdrit wist hij Miguel Ángel López nog te passeren.
Maar nergens maakte Mas echt indruk in de Tour de France. Toch zal hij voor altijd herinnerd worden aan die vijfde plaats in het algemeen klassement, op ruim zes minuten achterstand van eindwinnaar Tadej Pogačar. Later in de Vuelta werd Mas óók vijfde, maar toen nam hij met Movistar regelmatig het initiatief. Afmaken lukte ook daar niet, maar aan inzet lag het niet in eigen land.
Rigoberto Urán – Achtste in de Tour de France
foto: Cor Vos
Rigoberto Urán is heel goed in het onzichtbaar rijden tijdens een grote ronde, ondanks dat hij in een knalroze tenue rijdt. In de Tour de France reed de ervaren Colombiaan niet eens zo heel slecht, hij stond zelfs twee dagen op de derde plek in het algemeen klassement. Maar wanneer heeft Urán zich nu echt laten zien?
Vanaf de zevende etappe stond de kopman van EF Pro Cycling in de top-10 van het klassement, maar nooit was hij in staat om te wedijveren met Primož Roglič en de uiteindelijke winnaar Tadej Pogačar. Zijn beste rituitslagen? Negende op de Grand Colombier en negende op de Col de la Loze. In de slotweek zakte Urán weg naar de achtste plaats op ruim 8 minuten van de gele trui.
Damiano Caruso – Tiende in de Tour de France
foto: Cor Vos
Op de voorlaatste dag de top-10 van het algemeen klassement insluipen? Dat is reden genoeg voor een nominatie voor de Zubeldia Award. Damiano Caruso flikte het in de Tour de France. De Italiaan was tijdens de drieweekse ronde een van de meesterknechten voor kopman Mikel Landa, die hij naar een respectabele vierde plaatst loodste.
In zijn rol als helper werd Caruso naarmate de Tour vorderde steeds beter. Dat was ook terug te zien in de etappe naar La Roche-sur-Foron (waarin hij negende werd) en de klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles (waarin hij zevende werd). Door laatstgenoemde prestatie wist Caruso de tiende plaats in het klassement over te nemen ten koste van Alejandro Valverde.
Patrick Konrad – Achtste in de Giro d’Italia
foto: Cor Vos
De Giro d’Italia was, zeker in vergelijking met de Tour de France, redelijk onderbezet. Voor Patrick Konrad een ideale kans om zich in te zetten voor een top-10-notering in het algemeen klassement. In 2018 werd hij al eens zevende in de Giro en dit jaar werd de Oostenrijker achtste in de eindrangschikking, op bijna negen minuten van eindwinnaar Tao Geoghegan Hart.
Konrad stond vanaf de vijfde etappe altijd in de top-10 van het algemeen klassement, maar buiten twee serieuze ereplaatsen wist de klimmer van BORA-hansgrohe niet op te vallen. Die ereplaatsen behaalde hij in Camigliatello Silano (tweede) en Monselice (derde), toen hij kort eindigde in een sprint van de favorietengroep. Bergop behoorde Konrad altijd tot de tweede lijn.
Hermann Pernsteiner – Tiende in de Giro d’Italia
foto: Cor Vos
Wat Damiano Caruso deed in de Tour de France, lukte Hermann Pernsteiner in de Giro d’Italia. In de laatste bergetappe wist hij zich bij de beste tien in het algemeen klassement te rijden. De 30-jarige klimmer van Bahrain McLaren wist tijdens de Giro slechts twee keer in de top-10 van een rituitslag te rijden.
Dat lukte Pernsteiner in de bergrit naar Madonna di Campiglio, toen hij meezat in een ontsnapping. De Oostenrijker maakte zo bijna vijf minuten goed op de favorieten en maakte een sprong in het klassement. In de voorlaatste etappe, met aankomst op Sestriere, wist hij Rafal Majka nog te passeren in het klassement en zo zijn top-10-plaats veilig te stellen. Pernsteiners achterstand na drie weken koers? Ruim elf minuten.
Wout Poels – Zesde in de Vuelta a España
foto: Cor Vos
Wout Poels eindigde weliswaar als zesde in de Vuelta a España, maar heel veel hebben we de Limburger niet van voren gezien. Nauwelijks was hij in staat om zich te mengen in de debatten tussen kleppers als Primož Roglič, Richard Carapaz, Hugh Carthy en Daniel Martin.
Na twee dagen had Poels al drie minuten achterstand in het algemeen klassement, waardoor hij al begon met een 2-0 achterstand. Een vierde plaats op de steile aankomst van La Laguna Negra de Vinuesa op de derde dag gaf de klimmer van Bahrain McLaren weer wat hoop. Ook op de Alto de Moncalvillo (zesde) en de Alto de l’Angliru (achtste) wist hij naar een ereplaats te rijden, maar dat was zijn plek dan ook in dit deelnemersveld. Uiteindelijk werd hij zesde, op zeven minuten van eindwinnaar Roglič en op bijna vier minuten van de nummer vijf.
David De la Cruz – Zevende in de Vuelta a España
foto: Cor Vos
Kort achter Poels werd de zevende plaats, na 18 dagen Vuelta a España, ingenomen door David De la Cruz. De Spanjaard van UAE Emirates jojode de hele rittenkoers rond plek 10 en 15. Even stond hij negende, maar daarna zakte hij weer weg. Door een negende plek in de tijdrit naar Mirador de Ézaro wist hij zich definitief in de top-10 te nestelen.
Die tiende plek hield De la Cruz vast tot de voorlaatste dag, toen hij zich op de Alto de la Covatilla vanuit een grote vluchtgroep nog naar de zevende plek in de rangschikking wist te rijden. Maar buiten die laatste aanval hebben we De La Cruz, op enkele wanhoopsdemarrages na, weinig gezien.
Vaak in de context, waarom rijdt Movistar nu zo dom hard op kop? Zal wel voor Mas zijn.
ik geef toe, eerder in de Vuelta dan in de Tour, maar daar is het ook wel gebeurd.
Mas zat ook in de TdF wel vaak in de 2de groep en minder echt in de achtergrond wat ik wel bij bv Uran of Caruso had in de TdF. En nog meer bij Pernsteiner en Konrad.
Samengevat: in beeld rijden zonder gezien te worden, dat is de kunst voor de Zubeldia-award. :)
Was gewoon meerdere keren top-10 en 6de in AK. Een zubeldia award mag echt wel naar veel anoniemere renners gaan
Caruso sloop idd wel de top-10 binnen, maar was ook gewoon regelmatig in beeld aan het knechten
Pernsteiner en Konrad zijn voor mij de enige echte kandidaten, met dat ze bijna nooit in beeld waren en nooit het idee had om voor het AK mee te doen
Altijd op niveau, nooit nadrukkelijk in beeld, en ineens toch hoog in de uitslag.
Hoewel ik hem iets meer gezien heb dan sommige anderen in het lijstje.
Dus: 3e garnituur klimmer die door constant presteren 8e, 9e of 10e wordt.
Of: 3e garnituur klimmer die door een ontsnapping de top-5 binnen is gekomen.
Niet: een knecht die op hangen en wurgen toch knap de top-10 haalt.
Ook niet: een 2e garnituur klimmer die zonder ontsnapping top-5 haalt.
Mas niet. die haalde top-5 Tour door in de laatste week zeer sterk te klimmen.
Uran voldoet aan de criteria.
Carurso niet, die was knecht.
Konrad niet, die finishte 6x bij de beste 7 in de Giro.
Pernsteiner niet, hij deed het minder dan Zubeldia omdat hij slechts 10e werd mét ontsnappingen.
Poels komt in de buurt, maar net als Konrad iets te vaak bij de besten voor deze award.
De La Cruz niet. Via ontsnappingen is P7 dan te min, Zubeldia deed beter.
Vanuit het WF lijstje is Uran dé Zubeldia van 2020.
Iemand over het hoofd gezien? Masnada komt in de buurt. 9e in eindklassement Giro maar nooit beter dan 10e in de daguitslag. Echter heeft hij een knechtenrol gekend.
Dit jaar was er geen betere Zubeldia dan Uran. Gefeliciteerd.
Pernsteiner heeft in de aanval gezeten, Caruso was een knecht die nog regelmatig op kop van het peloton fietste.
Uran, Konrad en Poels zijn goede keuzes.
Edit: Wat Panache hier boven ook aangeeft.
Uiteindelijk wordt ie derde in de daguitslag, en vijfde in het eindklassement. Voor mij zou die nooit meer onopvallend zijn (ook omdat ik fan was/ben van de Baskische ploeg).
Enfin, als totale verrassing je eerste grote ronde eindigen, en daarna (redelijk) onopvallend top-10 noteringen bij elkaar fietsen, dan is voor mij de nieuwe Zubeldia: Enric Mas.
aangepast[/i]
Als je voor een poule 4 kanshebbers selecteerde dan was nummer 5 Zulbeldia bergop goed, uitstekende tijdrit.
Mas vind ik een goede vergelijking, prima renner maar heeft het ook net niet.
Er komen weer een aantal jonge honden aan die hem weer voorbij flitsen.