Bijzondere hoogte- en dieptepunten maken van wielerjaar 2018 een seizoen dat niet snel zal worden vergeten. Op de laatste dag van het jaar blikt WielerFlits nog één keer terug op het wegseizoen bij de mannen en de vrouwen. Het jaar dat de boeken in zal gaan als het ijzersterke jaar van LottoNL-Jumbo, de vele sprintzeges van Dylan Groenewegen en de definitieve bevestiging van Mathieu van der Poel als wegrenner.

Mannen

Eindelijk weer eens groei in aantal zeges
Nederland kende op basis van UCI-zeges het beste seizoen sinds 2015. Er werd namelijk 83 keer gewonnen, tegenover 85 zeges in 2015. Wat aantal zeges betreft, is 2014 nog altijd de uitschieter met maar liefst 104 overwinningen voor Nederlandse renners. Het betekent de eerste groei sinds 2014. Na de top van dat seizoen ging het aantal overwinningen bergafwaarts. Over de kwaliteit van de overwinningen zegt dit niets.

In deze lijst tellen alle UCI-overwinningen van eendaagse en meerdaagse wedstrijden mee, van WorldTour-niveau tot en met .2 niveau. Ook zijn internationale en nationale kampioenschappen meegerekend. Beloftenkoersen en nevenklassementen tellen niet mee.

Wanneer werd er gewonnen?
Op 31 januari werd de eerste winnaar op de lijst gezet: Danny van Poppel was in Peñiscola de snelste in de openingsetappe van de Ronde van Valencia, voor Luka Mezgec en Jürgen Roelandts. De 83e en laatste overwinning werd bijgeschreven op 16 november. Ivar Slik won de derde rit in de Ronde van Fuzhou in de plaats Lianjiang, China, door Ilya Davidenok en Benjamin Dyball voor te blijven. De maand juni was de meest productieve maand met twaalf overwinningen, gevolgd door mei (elf) en maart (tien).

Wie won het vaakst?
De grootste zegekoning was natuurlijk Dylan Groenewegen. De sprinter van LottoNL-Jumbo won maar liefst veertien keer dit seizoen. Dat begon in februari in de Dubai Tour en ging via onder meer Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice, Noorwegen en Slovenië richting de Tour de France. In Frankrijk was hij in Chartres en Amiens de snelste. In het najaar wist Groenewegen nog in Veenendaal, Koolskamp en Guangxi te winnen.

Fabio Jakobsen heeft zich in zijn eerste jaar laten gelden met zeven zeges. Daarmee staat hij tweede op de UCI-zegelijst van Nederlanders. Drie zeges daarvan waren in de WorldTour (in Bolsward en twee keer in Guangxi). Achter Jakobsen staat een parttime wegwielrenner: Mathieu van der Poel heeft maar dertien wedstrijddagen op zijn naam, maar won wel zes keer! Hij prolongeerde zijn titel in Boucles de la Mayenne en zette alle profs voor schut op het NK in Hoogerheide.

Julius van den Berg volgt daarna met vier zeges dit jaar, allemaal geboekt in het tenue van SEG Racing Academy, gevolgd door een vijftal met drie overwinningen: Niki Terpstra, Wout Poels, Raymond Kreder, Danny van Poppel en Peter Schulting.

Namens welke ploegen wonnen de Nederlanders het vaakst?
In totaal werden de 83 zeges verdeeld over 36 renners en één ploeg: LottoNL-Jumbo won een ploegentijdrit in de Tour of Britain. Negentien ploegen konden een zege bijschrijven van een Nederlandse renner. LottoNL-Jumbo is daarin de hofleverancier met twintig zeges. Jakobsen en Terpstra bezorgden Quick-Step Floors tien zeges. Opvallende ploegen die volgen zijn de continentale teams van Monkey Town met acht, Corendon-Circus met zeven en SEG Racing Academy met zes overwinningen.

Profploegen Roompot-Nederlandse Loterij en Sunweb moeten het doen met respectievelijk vijf en twee zeges. Sunweb is wat betreft Nederlandse zeges afhankelijk van Tom Dumoulin. Opvallend is dat het Global Cycling Team bijvoorbeeld drie Nederlandse zeges heeft geboekt in 2018.

De leeftijd van de winnaars
De meeste winnaars zitten in de generatie die 24 jaar oud was het afgelopen seizoen. Liefst negentien keer won een 24-jarige Nederlander. Niet heel gek waren het vorig jaar de 23-jarigen (vijftien keer) die de meeste zeges boekten. Renners van 23 en 21 jaar oud scoorden ook vaak.

De jongste winnaar was Nils Eekhoff. Hij was tijdens zijn zege in de Istrian Spring Trophy in Kroatië 20 jaar, 1 maand en 13 dagen oud. Pieter Weening was natuurlijk de oudste winnaar, met 37 jaar, 3 maanden en 6 dagen op het moment dat hij won op de mythische Grossglockner.

Wat doet dat met de gemiddelde leeftijd van ‘de Nederlandse winnaar’? De gemiddelde leeftijd bedraagt 25,3 jaar. Vorig jaar was dat nog 25,4 jaar. Dat cijfer is dus weinig veranderd.

Minder eindzeges, meer op .HC en .WT-niveau
In tegenstelling tot vorig jaar (zeven) zijn wel minder eindzeges geboekt, namelijk slechts drie. Luuc Bugter won in Ierland de Rás Tailteann, Marc de Maar won de Japanse Tour de Kumano en Mathieu van der Poel was de beste in Boucles de la Mayenne. Daarnaast wonnen Nederlanders 54 etappes in rittenkoersen. De overige 26 zeges kwamen uit eendagskoersen.

Opvallende statistiek van 2017 was dat er geen enkele eendagskoers van .HC of .WT niveau gewonnen werd. Dat was dit jaar wel anders. Niki Terpstra won met de E3 Prijs en de Ronde van Vlaanderen twee WT-koersen van één dag. Daarnaast werden Kuurne-Brussel-Kuurne, Nokere Koerse, Scheldeprijs, Veenendaal-Veenendaal, de Primus Classic en de GP Beghelli gewonnen door Nederlanders.

De meeste zeges werden behaald op .2-niveau, namelijk 27. Daarna volgen 22 overwinningen van .1-niveau, negentien van .HC en dertien WorldTour-wedstrijden. Dat is op alle profniveau’s een stap omhoog ten opzichte van het afgelopen seizoen. Op WK’s en EK’s won Nederland niet, maar natuurlijk wel nog twee keer op het NK. 

Waar ter wereld werd gewonnen?
Het vaakst bij onze zuiderburen. Vijftien keer wisten Nederlanders in België te winnen. Frankrijk had dertien keer vruchtbare grond en in eigen land was het oranje-gevoel tien keer goed voor de bloemen.

Renners zijn wel internationaler gaan winnen. Werd vorig jaar nog in negentien verschillende landen gejuicht, dit jaar was dat in 28 verschillende landen. Van Guatemala tot Burkina Faso, en van Kameroen tot Israël en Thailand. Overal lieten de Nederlanders zich zien. Om een globaal plaatje te geven: 67 zeges werden binnen Europa geboekt en zestien keer kon feest gevierd worden op een ander continent.

Vrouwen

De Nederlandse vrouwen wonnen 68 keer dit jaar, dat zijn er negen meer dan vorig jaar. Annemiek van Vleuten is de zegekoningin (dertien), ruim voor Marianne Vos (acht) en Anna van der Breggen (zeven). Boels-Dolmans (zeventien) had als ploeg de meeste oranje zeges, gevolgd door WaowDeals (twaalf). Mitchelton-Scott en Sunweb hadden beide tien Nederlandse overwinningen.

Negentien keer werd gewonnen in eigen land, het meest van allemaal. Daarna volgen zeges op Belgisch (veertien) en Italiaans (acht) grondgebied. Slechts twee zeges werden buiten Europa geboekt, namelijk in Australië (Annemiek van Vleuten in de Herald Sun Tour) en China (Kirsten Wild op Chongming Island).

Lorena Wiebes was met 19 jaar, 1 maand en 25 dagen de jongste winnares toen zij de Dorpenomloop Aalburg won. Annemiek van Vleuten was 35 jaar, 11 maanden en 17 maanden oud tijdens haar gouden WK-tijdrit in Innsbruck. De winnende leeftijd ligt gemiddeld drie jaar hoger dan bij de mannen. Door 30-plussers als Van Vleuten, Vos en Wild tikt de gemiddelde leeftijd 28,9 jaar aan.

De zeges zijn door de vrouwen verdeeld over zes eindzeges, 34 etappes in rittenkoersen en 28 eendagskoersen. Precies de helft van alle overwinningen (34) was op WorldTour-niveau. Daarna volgen wedstrijden van .1-niveau (achttien) en .2-niveau (elf). Daarnaast won Nederland twee keer op het NK, wat logisch is, maar ook twee keer op het WK en een keer op het EK.