De mooiste zege van Mathieu van der Poel in 2020
Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Na de mooiste zeges van Wout van Aert, is het vandaag de beurt aan die van zijn eeuwige rivaal: Mathieu van der Poel.
Wereldkampioenschap veldrijden
Met slechts één verloren veldrit (de Hotondcross in Ronse, waar Toon Aerts de betere bleek) in de vorige crosswinter, startte Mathieu van der Poel logischerwijs als torenhoge topfavoriet voor de wereldtitel veldrijden. Op het Zwitserse vliegveld van Dübendorf maakte hij jacht op zijn derde regenboogtrui in het veld. Met – zoals altijd – de gehele natie België als tegenstand, absoluut geen sinecure.
In het Alpenland was de technische omloop door de regen verworven tot een drassige bedoening. Het zorgde er wel voor dat de sterksten automatisch kwamen bovendrijven. Bij de mannen was dat al snel het geval. Héél snel. Al in de eerste ronde trapte MVDP de tegenstand op de adem. Een ronde later was het verschil tussen hem en nummer twee in de wedstrijd Aerts bij de doorkomst start-finish al opgelopen tot vijftig seconden.
De strijd was beslist en eigenlijk was dat al na een halve ronde het geval. De crosser van Alpecin-Fenix zou na afloop concluderen dat hij de perfecte race had gereden. Gelukkig maar voor de rest, want Van der Poel verpulverde de concurrentie. Met een saluut aan zijn Canyon-fiets vierde hij zijn zege. De uiteindelijke nummer twee Tom Pidcock kwam een minuut en twintig seconden na hem over de meet.
Nederlands kampioenschap op de weg
Na de coronabreak van het seizoen wilde het aanvankelijk niet vlotten voor Van der Poel. Het was niet slecht, maar de Nederlander was ook niet op het niveau dat we van hem gewend zijn. Op het parcours op en rond de VAM-berg in Drenthe was hij het echter aan zijn stand verplicht om het Nederlands kampioenschap op de weg te winnen. Dat hij die boodschap luid en duidelijk had ontvangen, bleek tijdens de wedstrijd.
Nog voor halfweg koers haalde de renner van Alpecin-Fenix eigenhandig de vroege vlucht terug. Daarna nam hij – mede dankzij ploegmaats Oscar Riesebeek en broer David – het heft in handen. Jumbo-Visma zat met drie renners mee in de eerste groep en kon zodoende in de finale een overtal situatie uitspelen. Maar voordat zij dat plan ten uitvoer konden brengen, was Van der Poel al gevlogen. Op de twee steile hellingen trok hij fel van leer, al sputterde Pascal Eenkhoorn toch nog even serieus tegen.
Daarna begon de jongste zoon van Adrie van der Poel aan een ongeëvenaarde solo, een beproeving die hij na afloop zou omschrijven als ‘misschien wel de zwaarste ooit’. Een straf nummer was het in ieder geval. Ook hier kwam de nummer twee – neoprof Nils Eekhoff – op ruim anderhalve minuut na hem binnen.
Tirreno-Adriatico, etappe 6
Met co-sponsor Fenix haalden de Christoph en Philip Roodhooft een Italiaanse geldschieter aan boord voor hun wielerproject. Bijgevolg of niet, er kwamen dit jaar een pak Italiaanse koersen bij. Zo ook Tirreno-Adriatico, de eerste WorldTour-rittenkoers uit de geschiedenis van de Belgisch ploeg. Als loods piloteert Van der Poel in de vijfde etappe snelle man Tim Merlier naar een ritzege. Een dag later zit hij – voor de tweede keer in de Italiaanse rittenkoers – mee in de vroege vlucht van de dag.
Voor Tirreno-Adriatico had MVDP al aangekondigd dat hij die wedstrijd nodig had met het oog op de klassiekers. Juist de finale van die zesde etappe naar Loreto had wel iets weg van een heuvelklassieker. Een ideale testcase, dus. Van der Poel kreeg in zijn escapade een flink aantal vluchtmakkers met zich mee. In de finale vielen zij een voor een af. Matteo Fabbro was op de slothelling alleen, gevolgd door een groepje van vijf met Van der Poel.
In de steile slotkilometer komt die laatste zienderogen dichterbij, mede dankzij een impuls van Ruben Guerreiro. De killer in Van der Poel ruikt de finish en maakt jacht op de onfortuinlijke Italiaan. Met lede ogen moet hij toezien dat MVDP’s laatste versnelling iedereen te machtig is. De vorm steeg.
BinckBank Tour, etappe 4
In de afgeslankte Binck Bank Tour – die zelfs tijdens de koers nog met een dag werd ingekort – moest Van der Poel zijn vorm verder aanscherpen richting de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, waar toen nog sprake van was. Na twee sprintetappes en een vijfde plek in de individuele tijdrit leek er in de slotetappe niets te doen aan klassementsleider en wereldkampioen Mads Pedersen. Maar dat was buiten de Nederlandse veelvraat gerekend.
Van der Poel volgde zijn instinct en opende op ruim zeventig kilometer de debatten. Hij sprong mee met een tussenvlucht en kwam zodoende in een vroeg stadium op kop. Achter hem ontbrandde de koers ook, waarna hij op 43 kilometer van de meet zijn duivels ontbond op de tot God verheven Muur van Geraardsbergen. Al snel bad een moegestreden Pedersen in de achtervolgende groep om zijn moeder.
Van der Poel was aan een solo begonnen en zorgde door zijn aanvalslust voor een goudeerlijk man-tegen-mangevecht. Uiteindelijk kwamen naaste belagers Oliver Naesen, Sonny Colbrelli, Søren Kragh Andersen en Stefan Küng nog akelig dicht. Maar na een prachtige apotheose wist de Nederlands kampioen stand te houden tot op de streep op de Vesten. Eindwinst kreeg hij er meteen bij.
Ronde van Vlaanderen
Voorafgaand aan de Ronde van Vlaanderen lag er toch de nodige druk op de schouders van Van der Poel. Ondanks een aantal mooie overwinningen miste – zeker na het stroeve begin in de Italiaanse wedstrijden – de kers op de taart. Ook al omdat Parijs-Roubaix een week later was weggevallen, was er voor de renner van Alpecin-Fenix nog maar één kans om zijn seizoen van een gouden rand te voorzien. Toen wereldkampioen Julian Alaphilippe een versnelling plaatste op de Taaienberg, had aanvankelijk alleen Van der Poel een antwoord. Wout van Aert zat iets verder, maar rukte naarmate de top in zicht kwam ook op naar voren.
Voordat de finale goed en wel begonnen was, viel Alaphilippe letterlijk en figuurlijk weg. Zo kreeg de hele wielerwereld in de laatste 35 kilometer te zien waar men al een hele tijd op hoopte: eeuwige crossrivalen Van Aert en Van der Poel die samen in de slotfase van een monument gingen uitvechten wie van hen nu de betere was. Geen van beiden plaatste in de ellenlange kilometers een demarrage en dus kwam het aan op een sprint met z’n tweeën.
In een bloedstollende laatste kilometer reed Van der Poel op kop. Als een aasgier hield hij Van Aert in de mot. Op 192 meter voor de streep zette MVDP een fractie van een seconde eerder aan en dat bleek beslissend. Na 244 kilometer koers was de Nederlander slechts luttele centimeters eerder bij de eindstreep dan Van Aert. Het verschil was zo klein, dat Van der Poel niet durfde te juichen. Enkele ogenblikken later realiseerde hij zich – nadat hij miljardmiljoen keer om bevestiging vroeg – dat hij zijn eerste monument had gewonnen.
Wereldbeker veldrijden, Namen
We begonnen deze chronologische lijst met Van der Poels zege op het WK Veldrijden in Dübendorf en we sluiten ook af met een zege in het veld. Zo langzamerhand geldt de Wereldbeker-cross in Namen tot een van de grootste klassiekers van de veldritwinter. De editie van 2020 kenmerkte zich door natte weersomstandigheden, waardoor de tenoren een dik uur lang moesten blubberploeteren in diepe groeven.
In de cross was het vlieggewicht en pocketklimmer Tom Pidcock die de eerste wedstrijdhelft dicteerde. De gevestigde orde was niet veraf, maar het kleine gaatje naar het jonge Britse talent bleef lange tijd even groot. Uiteindelijk was het Van Aert die in de achtste ronde het gaatje met Pidcock definitief dichtte. Een spannend slot van de Citadelcross zou volgen. Bij een nieuwe versnelling van wereldkampioen Van der Poel moest de jongste van de drie uiteindelijk passen.
Ook Van Aert zat niet meteen op het wiel van zijn eeuwige rivaal, maar de Belg van Jumbo-Visma hield de druk hoog bij de Nederlander van Alpecin-Fenix. De beslissing viel bij een haakse bocht, net voor het opgaan van de kasseistrook. Van der Poel kon hier steeds technisch het verschil maken. Dat zorgde er in de slotronde voor dat hij met drie tellen verschil won.
1 man tegen 5......en er zaten geen pannenkoeken achter hem aan te fietsen....dat was meer dan 50km topsport van de bovenste plank.
Qua naam misschien niet de tofste maar zeker wel de indrukwekkenste,
Anyway, RVV dus, maar ik stem ook pas als er ook een lijstje van Demare komt.
Zeven argumenten om de prestaties van een renner te minimaliseren. Daar kunnen we nog een puntje aan zuigen...
Als je hem vergeleken had met De Bruyne kon ik er nog ergens in mee... die leeft en gedraagt zich als een topsporter, en laat schitterende en wedstrijdbepalende dingen zien.
En voor de rest: hopelijk voor jou komt straks dezelfde poll nog over "jouw" Evenepoel. Dan mag je kiezen uit overwinningen in memorabele wedstrijden als San Juan, Algarve of Polen.
Fijne feestdagen, Beer!
Mijn Evenepoel? Wow!
RvV is het natuurlijk ware het niet dat dat zo’n aanslag op de ogen was dat ik het bolletje om humantaire redenen niet aanklik.
Gilbert won wel PR vorig jaar maar dat is een koers met veel minder explosiviteit en hij zou die bommetjes van Alaphilippe nooit hebben kunnen volgen.
Sagan schoot tekort in de Tour. Werd ingemaakt door Démare voor de paarse trui en schoot tekort in de Italiaanse klassiekers dit jaar en in de Vlaamse klassiekers vorig jaar.
GVA, tja zijn piek dateert van 2017 en sindsdien alleen subtop. WVA is nu trouwens al beter dan piek GVA en het verschil is niet eens klein. Hij is beter in elk onderdeel van het wegwielrennen.
ja, dat is het net. die oudere renners moeten het hebben van een lange, slopende koers, die zouden dus van veel verder de koers moeten hebben gemaakt. niet als makke lammetjes wachten op een voorspelbare finale, zoals naesen en co wel deden.
het was gewoon geen sterk bezette ronde van vlaanderen in 2020. best mogelijk dat het resultaat hetzelfde was geweest indien dat wel zo was. maar dat was niet het geval.
Mooiste op de erelijst is voor mij de RvV.
Mooiste wedstrijd om te volgen waarbij hij wint, de etappe in de BinckBank Tour.
Wat betreft de veldritten zit de bijzonderheid in het feit dat hij ze op één na allemaal wint.
Het NK was indrukwekkend maar daar kon de tegenstand, JV, geen vuist maken.
En de Tirreno was een opluchting voor hem, volgens mij.
Uiteindelijk op de winst op de Muur gestemd.
Vergeleken met het lijstje van gisteren steekt Wout er bovenuit in kwantiteit en kwaliteit, en Mathieu in "schoonheid". Hier zitten geen lelijke overwinningen tussen, bijna allemaal tot stand gekomen op basis van eigen strijd en initiatief, vaak met een aanval van ver. Terwijl er bij Wout bijna alleen maar hele dikke vissen op staan, waarbij hij (op SB na) eigenlijk altijd heeft "gevolgd" en de tegenstand gevloerd heeft in de sprint. Niet altijd supermooi qua koerswijze, wel qua resultaat!
Ik weet overigens wel welk lijstje ik liever zou overleggen dit jaar ;-)
Toen Alaphilippe tegen de vlakte sloeg wisten de *proest* 'kemphanen' meteen de vredelievende handjes ineen te slaan en er een liefhebbernetvliestergend braaf einde aan te borduren waarin ze gedwee identieke kopbeurtjes doend als diplomatieke modelprofs naar de meet schreden. Ongeacht wie in deze hartstochtelijke bromance het snoezelige wieltje als eerste over de meet drukte een wanvertoning, doch het product van een innige samenwerking en niets met profiteren van.
Jammer genoeg natuurlijk.
Wat hadden ze dat moeten doen? Op de rest wachten en dan opnieuw beginnen? Meteen beginnen linkeballen zodat de rest kon terugkomen? Waar zit voor wie het voordeel van dat scenario?
Ze deden professioneel gezien het enige juiste. Dit was voor allebei de enige manier om een winstkans te hebben die circa 50% bedraagt. Alle andere scenario's zouden leiden tot een kleinere winstkans. Komt de groep terug verkleinen je kansen. Probeer je het op de Kwaremont of Pater verklein je je kansen, zeker als je zo aan elkaar gewaagd bent en elkaar er zeer waarschijnlijk niet af krijgt (dat hebben ze eerder in de koers al wel gevoeld vermoed ik).
Enige echte probleem voor die twee is dat het jou niet kan bekoren....
@Beer, het is december: moet jij niet in je winterslaap zitten?
Er was ook tijd genoeg voor want daarachter kwamen ze nooit echt dichter, ik reken het ook de ploegleiders aan want zie in met name MvdP geen renner die dit zelf zo had bedacht.
Wat in ieder geval zeker is, Alaphilippe doet hier niet aan, al dreigt Lefevere hem in de nieuwe brug naar Seraing te gieten.
Niet de beste of slimste renner zijn maar met een combinatie van onverzettelijkheid, mazzel en persoonlijk talent toch de zege pakken. Dat is wielrennen.
En dan hadden we onlangs ook SvennysN1fan: zou dat dan "geengeelengeengroen" zijn, of Lihgtngin (of waren dat dezelfde)?
En Checco dan Burdinnogwat?
Ik weet allen nog niet goed wie -stijn- dan is. Want die kan er af en toe ook wat van.
Ik zou het overigens wel stoer vinden als de betreffende flitsers ooit hun ware/oude identiteit zouden onthullen...
Maar ik ben benieuwd als je het Mathieu zelf vraagt welke hij de mooiste vindt. Ik verwacht dat hij dan toch komt met het antwoord "RVV was de grootste, maar de Binckbank was de mooiste".
Voor de laatste gekozen vanwege de hoge amusementswaarde van de koers.
RVV was de grootste en Binckbank de leukste
ot : doe mij maar de slotrit in de BinckBank-tour
PS Nu ik de andere reacties lees zie ik gelijksoortige reacties, dus het is waar (;-)
Binckbank prachtig in beeld gebracht en prachtig slot. Voor mij de mooiste.
Waarom was een goed resultaat in de bbt ook al weer belangrijk voor het procontinentale alpecin? Precies, de broodnodige punten om aankomend seizoen alle mooie wedstrijden te kunnen rijden. En dan kun je blijven meefietsen in het peloton, maar soms lopen de dingen in koers zoals ze lopen en moet je er het beste van maken.
En daarbij: volgens mij was mathieu zelf verrast dat hij zo lang mee kon met de klimmers in LBL. Dan is het achteraf mooi wonen.
Overigens: ik zou graag eens in je brein willen kijken om te snappen hoe je bepaalde associaties maakt. Van bbt naar René Froger... daar moet iets geniaals gebeuren in jouw bovenkamer...
De mooiste zege, de mooiste vrouw, de mooiste auto, het mooiste horloge, het lekkerste weer, de beste wijn, het beste bier, de leukste ronde, de spannendste finale, de ergste val, het fijnste standje... Het forum kan weer lekker los, want over smaak valt veel te twisten!
edit: BTW: ik heb op Binck Bank gestemd, hoewel iedereen liever de RvV wint, maar dan wel op de manier van de Binck Bank Tour.
Vrouw van Serge Pauwels
De 4x4 van Ineos
Dat van Alaphilippe
Dit jaar dat in Italië
Barolo van LtD
Dit jaar geen, want geen Kwaremont
Giro
Binck Bank
Die van Hirschi in LBL
Dat laat ik aan Ine
Hier werd echt zichtbaar hoe Mathieu boven de rest uitsteekt.
Heb je de betreffende wedstrijd ook gezien? Of reageer je obv de uitslagenlijstjes en commentaren van anderen?
Want natuurlijk stonden op het NK niet alle toppers van TJV aan de start. Maar het is gewoon een profploeg met profrenners, waarvan diverse renners regelmatig gewoon in WT wedstrijden rijden. Dus geen amateurs.
Dat MvdP sterker is dan deze mannen is niet vreemd. Maar dat hij in zijn eentje een heel leger aan "gele mannetjes" naar de klote fietst op een rondje VAM berg, dat is toch zeker niet vanzelfsprekend.
Mocht je de wedstrijd niet gezien hebben, zoek hem dan eens op op Youtube...
En Harryjohan71, iedereen heeft natuurlijk het recht om de zaken te zien zoals hij/zij ze bekijkt. Maar hoe je er ook tegenaan kijkt, daar werd een straf nummer opgevoerd. En ook gewoon mooi om te zien. Qua grootsheid van de wedstrijd zelf natuurlijk niet te vergelijken met de RVV, maar uiteindelijk qua "puur wielrennen" een heel stuk mooier om naar te kijken dan de Ronde.
Het maakt mij helemaal niet uit of ik het wel of niet met je eens bent. Maar waar het wel om gaat is het constant creëren van schijnbare tegenstellingen, om daar vervolgens op in te hakken met als doel reacties te krijgen.
Zoals het beweren dat ik liever een wedstrijd zou zien met 1 topper tegen een berg b en c renners dan een wedstrijd met alle toppers. Om daar vervolgens iets van te vinden. En daarna vrolijk te roepen dat ik rustig moet blijven als iemand het niet met me eens is.
Het is een trieste manier van discussiëren die ik hier eerder gezien heb. Het was op dat vlak een tijd rustig nadat hollow en lightning verbannen waren. Maar sinds jij hier rond hangt lijken oude tijden te herleven.
Ter herinnering: Wielerflits.be is in het leven geroepen om een splitsing te maken en Belgen een platform te geven. Iets wat in de ogen van de redactie een gat in de markt voor was. Nu blijkt dat tegen te vallen, maar draai het eens om. Hoe zou in België gereageerd worden als Het Nieuwsblad, HLN, GVA of Sporza een paginagroot artikel publiceert over de mooiste overwinning van Dumoulin, vd Poel of Groenewegen en een dag later een keer met Van Aert komt?
Ze zouden serieus kritiek (en terecht) ontvangen. Vandaar dat ik aan heb gegeven dat het lijstje van Van Aert leuk is voor een Belgische site, maar niet voor een Nederlandse site. Dan had er ook een lijstje van Roglic of iets dergelijks kunnen komen. Er lijkt nu bewust voor de kliks behorend bij een Van Aert artikel te worden gekozen.
Maar terug gaan naar .be doen ze helaas niet;-)
FDJ, fyi, op sporza staat het bomvol VDP artikelen. Ze doen ook ontzettend hun best om San Matje zo positief en sportief mogelijk voor te stellen. In de RVV kwamen ze bij elke overnamebeurt van VDP bijna klaar, 'wow, hoe sportief'! Werd een beetje belachelijk na een tijdje. Ook over een Dumoulin staan er best veel artikels op sporza, ook al blijven prestaties uit.
VdP en Dumoulin wonen ook beiden in België, misschien heeft dat er iets mee te maken. Overigens merk ik bij veel Belgen wel wat adoratie voor de Nederlandse nuchterheid, niet alleen van onze wielrenners. Andersom vind ik Vlamingen ook wel charmant, ik voel juist wel een band tussen Vlaanderen en NL. Dat er hier op dit forum een handjevol Nederlanders en Belgen constant met elkaar in de clinch liggen is niet representatief naar mijn idee, zijn ook altijd dezelfde.
1. Roglic in de tour
2. Alaphilippe in LBL
3. Hirsch in Laruns
4. WvA op het WK
5. MvdP in de FW
En nu iemand die me gaat uitleggen dat het enkel om winnen draait, rijden in een peloton best lastig is en dat ronde wielen de minste weerstand hebben.
Verliezen in de sport is inderdaad vaak minstens net zo mooi als winnen. Twee verliezers die mij bijgebleven zijn:
- Hirschi die net niet wint in de TdF na een hele dag op kop. En twee klassementsmannen net voor zich moet dulden. Nadat ie er ook al net naast greep met Alaphillipe.
- Mathieu die zich laat piepelen door twee Fransmannen in de Brabantse Pijl, en achteraf woest is op zichzelf omdat hij die wedstrijd altijd had moeten winnen als hij zelf het inintiatief had gepakt in de sprint.
Wie nog meer???
1 Roglič - Tour
2 Pinot - Dauphiné
3 Kelderman - Giro