Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste monumentale klassieker van het seizoen.

Milaan-San Remo (8 augustus)

Andrei Tchmil was lange tijd de laatste Belgische winnaar van de eerste van vijf wielermonumenten: Milaan-San Remo. Alhoewel, veel mensen beschouwen de in Moldavië opgegroeide en in Italië groot geworden Tchmil niet als een echte Belg. Ook al besloot de bonkige rauwdouwer uit de voormalige Sovjet-Unie zich tijdens zijn wielercarrière te naturaliseren tot Belg. In 1999 wist de klassiekerspecialist op een Belgisch paspoort de sprinters te verrassen met een late uitval.

Fons De Wolf, winnaar van La Primavera in 1981, dat was voor veel mensen de laatste Belgische triomfator van de lenteklassieker. Dit jaar kreeg De Wolf echter een opvolger met Wout van Aert, die zijn rentree na een zware beenblessure extra in de verf wist te zetten door op een magistrale manier de wedstrijd te winnen. De coureur van Jumbo-Visma begon niet geheel toevallig als topfavoriet aan de klassieker, na zijn eerdere zege in Strade Bianche.

Wout van Aert geniet met volle teugen – foto: Cor Vos

Ook de 111e editie van Milaan-San Remo heeft, ondanks enkele opvallende wijzigingen in het parcours, iets weg van een processietocht naar de voet van de Cipressa. Op deze beroemde helling schieten de sprintersteams, puncheurs en andere klassiekerspecialisten vaak wakker, aangezien het hier wel eens wil scheuren in het peloton. Zo moet titelverdediger Julian Alaphilippe na mechanische pech een flinke inspanning leveren om weer vooraan te postvatten.

De Fransman van Deceuninck-Quick-Step is, met hulp van zijn ploeggenoten, in een vloek en een zucht weer terug in het peloton. Net op tijd voor ‘la grande finale’ op de Poggio. Met een lengte van net geen vier kilometer aan amper 4% is het eigenlijk een helling van niks, maar voor Alaphilippe is het lastig genoeg om eens flink aan de boom te schudden. De springveer, naar eigen zeggen niet in topvorm, doet de koers ontploffen en krijgt Van Aert met zich mee.

Julian Alaphilippe gaat aan de Poggio – foto: Cor Vos

De Kempenaar ziet echter sterretjes in het wiel van Alaphilippe en moet al snel voor zijn eigen tempo kiezen. Alaphilippe weet meter voor meter uit te lopen en komt met beperkte voorsprong boven op de top van de Poggio. Van Aert beperkt de schade tot een drietal seconden en heeft nog kans om in de afdaling aan te sluiten. Voor Mathieu van der Poel en kompanen zal het een hele klus worden om de twee aanvallers nog bij de lurven te vatten.

Waaghals Alaphilippe schuwt de risico’s niet in de snelle en verraderlijke afdaling van de Poggio, maar kan de terugkeer van Van Aert niet verhinderen. Met twee matadoren trekken we naar de laatste kilometers richting San Remo, waar wellicht het pokeren kan beginnen voor de zege. Alaphilippe en Van Aert moeten daarvoor echter wel flink doorknallen, aangezien de voorsprong (zo’n tien seconden) op een achtervolgend groepje zeer klein is.

Snelle mannen als Van der Poel, Michael Matthews en Peter Sagan mogen in de finale nog even hopen op een samensmelting, maar uiteindelijk blijven Van Aert en Alaphilippe buiten schot. Pas in de laatste honderden meters is er tijd om de benen stil te houden en te linkeballen. Wat volgt is een spannende sprint. Alaphilippe lijkt heel even op weg naar een tweede opeenvolgende zege in San Remo, maar het is Van Aert die de zege naar zich toetrekt.

Wout van Aert kijkt achterom – foto: Cor Vos

“Om zo te beginnen aan het tweede deel van het seizoen is echt fantastisch. Ik win gewoon twee grote wedstrijden op rij. Ik heb er geen woorden voor. De overwinning van vorige week (Strade Bianche) zorgde ervoor dat de druk eraf was. Ik kon vrijer koersen, maar ik had gelukkig ook de benen van vorige week”, zo vertelde winnaar Van Aert vlak na de finish. Wielerland België is sinds dit jaar een winnaar van Milaan-San Remo rijker.

Milaan-San Remo 2020 (8 augustus)
Milaan-San Remo (305 km)
1. Wout van Aert (Jumbo-Visma) in 7u16m09s
2. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
3. Michael Matthews (Team Sunweb) op 2s
4. Peter Sagan (BORA-hansgrohe) z.t.
5. Giacomo Nizzolo (NTT Pro Cycling) z.t.
6. Dion Smith (Mitchelton-Scott) z.t.
7. Alex Aranburu (Astana) z.t.
8. Greg Van Avermaet (CCC Team) z.t.
9. Philippe Gilbert (Lotto Soudal) z.t.
10. Matej Mohorič (Bahrain McLaren) z.t. 

Volledige uitslag

Wout van Aert wint ‘La Primavera’ – foto: Cor Vos

Ronde van Lombardije (15 augustus)

De Ronde van Lombardije is traditioneel de laatste topklassieker van het seizoen, maar door de coronapandemie stond de wedstrijd dit jaar nog voor Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Vlaanderen op het programma. De Koers van de vallende bladeren moest dit jaar ook concurreren met het Critérium du Dauphiné, voor veel ronderenners de ideale voorbereidingskoers op de Tour de France.

En dus kozen renners als Alejandro Valverde (vorig jaar nog tweede in Lombardije), Primož Roglič, Julian Alaphilippe en Egan Bernal ervoor om de Ronde van Lombardije te skippen. Gelukkig voor de organisatie van ‘Il Lombardia’ waren titelverdediger Bauke Mollema, Jakob Fuglsang, tweevoudig winnaar Vincenzo Nibali en wonderkind Remco Evenepoel wel van de partij en gemotiveerd om er wat van te maken in het noorden van Italië.

Jakob Fuglsang, winnaar van ‘Il Lombardia’ – foto: Cor Vos

Vooraf werd er reikhalzend uitgekeken naar de prestatie van Evenepoel, die in aanloop naar de Ronde van Lombardije al zijn rittenkoersen (vier uit vier) winnend wist af te sluiten. In de eerste wedstrijduren weten enkele vroege vluchters nog de camera op zich gericht, maar op de Madonna del Ghisallo zijn de laatste aanvallers eraan voor de moeite en is het aan de favorieten om de koers hard te maken. Dat gebeurt op de flanken van de Muro di Sormano.

Op de steilste stroken van de muur van Sormano (met percentages tot ver boven de 20%) bepaalt Aleksandr Vlasov het tempo en de Russische rondesensatie weet in dienst van kopman Jakob Fuglsang de favorietengroep flink uit te dunnen. Girowinnaar Richard Carapaz, schaduwfavoriet Maximilian Schachmann en een sterke Mathieu van der Poel moeten lossen en vooraan blijven er slechts zeven renners over: Vlasov, Fuglsang, Nibali, Mollema, Evenepoel, George Bennett en Giulio Ciccone.

Remco Evenepoel wordt uit het ravijn gehaald – foto: Cor Vos

Deze zeven wereldtoppers komen gezamenlijk boven op de Sormano en beginnen vervolgens aan de razendgevaarlijke afdaling richting het meer van Como. We zien bijna jaarlijks wel renners een foutje maken in de afzink en ook nu is het helaas weer schrikken, als we in een flits een fiets langs een muurtje zien staan. Het blijkt de fiets van Remco Evenepoel, die even daarvoor al een gaatje moest laten onder het daalgeweld van Nibali.

De jonge Belg kan niet meer corrigeren in een bocht en kukelt het ravijn in. Minutenlang leven de televisiekijkers en familieleden van Evenepoel tussen hoop en vrees, maar uiteindelijk brengt televisieomroep RAI Evenepoel in beeld, op het moment dat ploegleider Davide Bramati en enkele reddingswerkers naar hem toe zijn gesneld. De klimmer is bij bewustzijn, maar kan door een bekkenbreuk niet meer opstaan en moet met een brancard naar boven worden gebracht.

Evenepoel wordt uiteindelijk afgevoerd naar het ziekenhuis, een week na de verschrikkelijke valpartij van zijn ploeggenoot Fabio Jakobsen in de Ronde van Polen. Zonder topfavoriet Evenepoel trekken de overgebleven kanshebbers naar de laatste beklimmingen van de dag, de Civiglio en San Fermo della Battaglia. Op de Civiglio schudden de Astana-mannen nog harder aan de boom en blijkt alleen Bennett in staat om mee te gaan.

George Bennett voert de forcing – foto: Cor Vos

De voor Jumbo-Visma uitkomende Bennett maakt een uitstekende indruk en blaakt van het zelfvertrouwen, na zijn eerdere zege in de Gran Piemonte. Toch blijkt de Nieuw-Zeelander niet sterk genoeg om op de flanken van de San Fermo della Battaglia een aanval van Fuglsang te beantwoorden. De ervaren Deen rijdt weg van Bennett en Vlasov, bouwt een mooie voorsprong uit en heeft geen enkele moeite om de laatste kilometers solo af te werken en zijn tweede monumentale zege ooit te boeken.

Ronde van Lombardije 2020
Bergamo-Como (231 km)
1. Jakob Fuglsang (Astana) in 5u32m54s
2. George Bennett (Jumbo-Visma) op 31s
3. Aleksandr Vlasov (Astana) op 51s
4. Bauke Mollema (Trek-Segafredo) op 1m19s
5. Giulio Ciccone (Trek-Segafredo) op 1m40s
6. Vincenzo Nibali (Trek-Segafredo) op 3m31s
7. Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe) op 4m31s
8. Diego Ulissi (UAE Emirates) op 5m20s
9. Ben Hermans (Israel Start-Up Nation) op 6m00s
10. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) op 6m28s

Volledige uitslag

Fuglsang wint de Ronde van Lombardije – foto: Cor Vos

Luik-Bastenaken-Luik (4 oktober)

Een week na de wereldtitel in het Italiaanse Imola staat Julian Alaphilippe aan de start van Luik-Bastenaken-Luik. De Fransman is er erop gebrand om voor de eerste keer te zegevieren in zijn regenboogtrui, maar zal wel moeten afrekenen met de Slovenen Primož Roglič en Tadej Pogačar en Waalse Pijl-winnaar Marc Hirschi. En wat kan Mathieu van der Poel in zijn eerste La Doyenne, één dag na zijn one-man-show in de BinckBank Tour?

In de eerste koersuren zorgen de nodige valpartijen voor tumult. Schaduwfavorieten Greg Van Avermaet en Adam Yates halen de finish niet na een botsing met een verkeerseiland, en in de afdaling van de Côte de Wanne zien we een grote valpartij met als bekendste slachtoffers Damiano Caruso, Warren Barguil, Michael Valgren en Alaphilippe. De wereldkampioen kan zijn weg echter weer vervolgen en zit al snel weer op de eerste rij.

Het podium na afloop van Luik-Bastenaken-Luik – foto: Cor Vos

Voor het echte spektakel is het wachten op de Roche-aux-Faucons, ondanks de nodige schermutselingen en enkele speldenprikken op de Côte de Stockeu, Col du Rosier en Côte de la Redoute. Op de Roche-aux-Faucons zien we Tom Dumoulin het tempo bepalen voor zijn kopman Roglič, maar op vijfhonderd meter van de top ziet de Nederlander Julian Alaphilippe een eerste pijl afvuren. De wereldkampioen versnelt en zorgt voor een eerste serieuze schifting.

Het is de beloftevolle Hirschi, die op de woensdag voor Luik-Bastenaken-Luik al met verve de Waalse Pijl wist te winnen, die met zwier naar het achterwiel van Alaphilippe rijdt. Roglič heeft iets langer nodig om zijn wagonnetje aan te haken, maar rijdt op de power het laatste gaatje dicht. Ook Tourwinnaar Pogačar en ex-wereldkampioen Michal Kwiatkowski zitten niet ver en weten op de uitloper het verschil te overbruggen.

Julian Alaphilippe test zijn concurrenten – foto: Cor Vos

Op deze uiterst vervelende uitloper van de Roche-aux-Faucons blijft het onrustig in de zojuist ontstane kopgroep, zeker na een versnelling van Hirschi. De talentvolle Zwitser van Team Sunweb weet zijn rivalen op het rooster te leggen. Alaphilippe volgt gezwind, al trekt hij af en toe een grimas. De twee Slovenen moeten daarentegen enorm diep gaan om het tempo van Hirschi te volgen. Kwiatkowski kan het allemaal niet meer aan en waait terug.

Hirschi, Alaphilippe, Roglič en Pogačar zijn aan elkaar gewaagd en rijden gezamenlijk naar de wat troosteloze industriewijken van Luik. Op goed vijftien seconden van de vier koplopers draait een achtervolgende groep aardig rond, met als belangrijke passagiers Kwiatkowski, Michael Woods, Tiesj Benoot en Mathieu van der Poel. De Nederlandse kampioen weet in zijn eerste ‘LBL’ te verrassen en mag zelfs nog even dromen van de overwinning.

Het verschil tussen beide groepen is met nog enkele kilometers te gaan namelijk nog speelbaar, zeker als ze vooraan naar elkaar beginnen te kijken. Matej Mohorič voelt het moment goed aan, springt weg uit de achtervolgende groep en komt in de laatste kilometers nog gevaarlijk opzetten. De renner van Bahrain McLaren slaagt er zelfs in om nog aan te sluiten. Met nog enkele honderden meters te gaan pakt Mohorič gelijk de kop, in de hoop de grote kanonnen te verrassen.

Primož Roglic neemt zijn verantwoordelijkheid – foto: Cor Vos

Wat volgt is een sprint van Hitchcockiaanse proporties. Alaphilippe ziet Mohorič komen, springt op zijn wiel en begint al vrij vroeg aan zijn sprint. De Fransman is bijzonder nerveus en merkt richting de finishstreep dat renners hem links en rechts proberen te passeren. Alaphilippe gooit zijn hele lichaam in de strijd om toch maar als eerste over de streep te komen, begint te zwiepen en hindert de opkomende Hirschi. Die laatste moet vol in de remmen en dat geldt ook voor Pogačar.

Hirschi ziet een zege in Luik-Bastenaken-Luik in een seconde verdampen, terwijl Alaphilippe zijn handen in de lucht steekt. In de veronderstelling dat hij als wereldkampioen de Waalse klassieker heeft gewonnen. Wat de Fransman echter te laat beseft, is dat Roglič optimaal profiteert van het gehannes in de sprint en er met een ultieme jump in slaagt om Alaphilippe van de zege te houden. Die laatste juicht dus te vroeg, Roglič is de eerste Sloveense winnaar van Luik-Bastenaken-Luik.

Na de finish zijn de druiven extra zuur voor Alaphilippe, die door de jury alsnog wordt gedeclasseerd en zo wordt teruggezet naar de vijfde plaats in de daguitslag. Van der Poel besluit zijn debuut in Luik overigens als zesde, maar na afloop gaat het toch vooral over die knotsgekke sprint in het centrum van Luik.

Luik-Bastenaken-Luik 2020
Luik-Luik (257 km)
1. Primož Roglič (Jumbo-Visma) in 6u32m02s
2. Marc Hirschi (Team Sunweb) z.t.
3. Tadej Pogačar (UAE Emirates) z.t.
4. Matej Mohorič (Bahrain McLaren) z.t.
5. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step)* z.t.
6. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) op 14s
7. Michael Woods (EF Pro Cycling) z.t.
8. Tiesj Benoot (Team Sunweb) z.t.
9. Warren Barguil (Arkéa-Samsic) z.t.
10. Michał Kwiatkowski (INEOS Grenadiers) z.t.

Volledige uitslag

Julian Alaphilippe juicht, maar daar komt Primož Roglic! – foto: Cor Vos

Ronde van Vlaanderen (18 oktober)

Bijna alles wat Mathieu van der Poel aanraakt, verandert in goud. Dat was het geval in 2019, maar dit jaar begon de alleskunner van Alpecin-Fenix niet al te best aan het tweede deel van het seizoen. Na de lockdown moest Van der Poel het doen met top-15-plaatsen in Strade Bianche, Milaan-Turijn en Milaan-Sam Remo. Voor een gemiddelde wielerprof is dat zeker niet slecht, maar een wereldtopper als Mathieu van der Poel gaat voor meer. Veel meer.

In de Ronde van Lombardije (tiende, na een sterke wedstrijd) volgt de ommekeer voor MVDP, die een week na Lombardije op indrukwekkende wijze de Nederlandse titel weet te veroveren op de VAM-berg. Vervolgens werkt Van der Poel toe naar de klassiekerperiode in Vlaanderen, met als absolute hoogtepunt de Ronde van Vlaanderen op zondag 18 oktober. Het moet voor de Nederlander een orgelpunt worden, de kers op een al vrij aardige taart.

De ontlading na winst in de Ronde van Vlaanderen was groot – foto: Cor Vos

De 104e editie van ‘Vlaanderens Mooiste’ begint vroeg in Antwerpen, voor een editie over een hertekend traject met zeventien hellingen. Na een razendsnelle openingsfase formeert zich een traditionele vroege vlucht met (natuurlijk) enkele Belgen, een paar buitenlanders en Nederlander Danny van Poppel. Deze vlucht is een lang leven beschoren, maar de aanvallers worden ook weer netjes op tijd ingerekend. Voor het grote spektakel kan beginnen tussen de favorieten.

Voor de finale wordt de koers opgeschrikt door een valpartij van Wout van Aert op weg naar de Kortekeer, maar de kopman van Jumbo-Visma slaagt erin om weer helemaal vooraan aan te sluiten. Op de Kortekeer, Leberg en de Valkenberg zien we meerdere renners ten aanval trekken, maar deze pogingen zijn allemaal van korte duur. Op weg naar de Koppenberg stijgt de nervositeit in het peloton en zien we de grote kanonnen naar voren schieten.

Julian Alaphilippe vliegt door de lucht na een botsing met een motard – foto: Cor Vos

Op de steile kasseien van de Koppenberg ontploft de koers dan toch na een versnelling van debutant Julian Alaphilippe. De wereldkampioen heeft in zijn eerste Ronde van Vlaanderen duidelijk geen last van plankenkoorts en gaat er met een rotvaart vandoor. Topfavorieten Van Aert en Mathieu van der Poel ruiken het gevaar en rijden naar het achterwiel van Alaphilippe. De overige (semi)favorieten moeten passen en rijden vanaf dat moment achter de feiten aan.

Richting de Taaienberg probeert Alaphilippe het nog maar eens en dit keer is Van der Poel vrijwel direct mee. Van Aert krijgt heel even af te rekenen met een tegensputterende ketting, volgt op een klein gaatje en moet vervolgens alle zeilen bijzetten om de scheve situatie recht te zetten. Op de Taaienberg krijgen Alaphilippe en Van der Poel het gezelschap van de Belg en zo hebben we drie absolute wereldtoppers aan kop in de Ronde van Vlaanderen.

Op 35 kilometer van de streep schreeuwen de commentatoren het plots uit. Alaphilippe komt spectaculair ten val na een botsing met een motard. Van Aert rijdt op dat moment op kop en stuurt handig langs de motor, Van der Poel kan de bestuurder nog maar net ontwijken, maar voor Alaphilippe is het te laat. De wereldkampioen ligt languit op de grond en schreeuwt van de pijn: exit Alaphilippe. De renner van Deceuninck-Quick-Step wordt afgevoerd naar het ziekenhuis.

De twee kemphanen op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos

Zonder Alaphilippe trekken we met Van Aert en Van der Poel over de laatste passages van de Oude Kwaremont en de Paterberg. De twee kemphanen besluiten elkaar niet meer te testen op de hellingen, werken in de finale goed samen en weten zo uit de greep te blijven van een achtervolgende groep. In de laatste kilometer in Oudenaarde dwingt Van Aert Van der Poel de kop op, maar die laatste blijft ijzig kalm en weet als een ware pistier Van Aert op te vangen.

Van der Poel weet er een bijzondere korte sprint van te maken, zet op een krachtige manier aan en Van Aert slaagt er niet in om de Nederlander nog te remonteren. Het verschil is bijzonder klein, maar voor Van der Poel groot genoeg om de Ronde van Vlaanderen te winnen. Na de streep is de ontlading groot bij de renner van Alpecin-Fenix. “Dit is echt een onbeschrijfelijk gevoel.” In 1986 was Adrie van der Poel de beste in Vlaanderen, 34 jaar later is Mathieu aan beurt.

Ronde van Vlaanderen 2020
Antwerpen-Oudenaarde (243,3 km)
1. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) in 5u43m17s
2. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
3. Alexander Kristoff (UAE Emirates) op 8s
4. Anthony Turgis (Total Direct Energie) z.t.
5. Yves Lampaert (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
6. Dimitri Claeys (Cofidis) z.t.
7. Oliver Naesen (AG2R La Mondiale) z.t.
8. Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers) z.t.
9. John Degenkolb (Lotto Soudal) z.t.
10. Tiesj Benoot (Team Sunweb) z.t.

Volledige uitslag

De absolute climax van het seizoen: het slot van de Ronde van Vlaanderen – foto: Cor Vos

Parijs-Roubaix, de vijfde monumentale klassieker, ging dit jaar niet door vanwege de coronapandemie. De wedstrijd stond gepland voor 25 oktober, een week na de Ronde van Vlaanderen.