Giulio Ciccone heeft de eerste bergetappe in de Ronde van Catalonië, met aankomst in skioord Vallter, op zijn naam geschreven. Op de slotklim leek Esteban Chaves lange tijd op weg naar de zege, maakte Remco Evenepoel indruk in de laatste kilometers maar bleek Ciccone de sterkste in een elitesprint.

In de Ronde van Catalonië was het op dag twee tijd voor de eerste bergetappe. Na 165 kilometer was de eindstreep namelijk getrokken op de klim naar skioord Vallter (11 km aan een gemiddelde van 7,6%), op ruim 2.100 meter hoogte. Na een eerste krachtmeting tussen Primož Roglič en Remco Evenepoel in Sant Feliu de Guíxols, konden we ons vandaag weer verheugen op een sportieve strijd tussen de Sloveen en de Belg, al waren er nog meer kapers op de kust. “Er gaat niet veel afgewacht of naar elkaar gekeken worden. Nee, vandaag verwacht ik oorlog”, voorspelde Evenepoel al voor de start.

Vroege vlucht van acht renners
Maar in de eerste koersuren voltrok zich nog een klassiek wedstrijdverloop. Acht renners vormden een vroege vlucht en kregen onderweg niet al te veel voorsprong (maximaal drie minuten) van het peloton. De namen? Simone Petilli (Intermarché-Circus-Wanty), Ewen Costiou (Arkéa-Samsic), Christopher Juul-Jensen (Jayco AlUla), Simon Carr (EF Education-EasyPost), Vadim Pronskiy (Astana Qazaqstan), Julen Amezqueta en Francisco Galván (Equipo Kern Pharma) en Xabier Mikel Azparren (Euskaltel-Euskadi).

Evenepoel in actie – foto: Cor Vos

In het peloton werd het vuile werk opgeknapt door Jumbo-Visma, in dienst van leider Primož Roglič. En zo ging het in gestrekte draf naar de voorlaatste klim van de dag, de Coll de Coubet (9,2 km aan 5,5%). Op deze beklimming gebeurde er maar weinig. In de kopgroep werd er niet aangevallen en in het peloton reed Robert Gesink een strak, maar zeker geen verschroeiend tempo. Voor het echte vuurwerk was het wachten op de slotklim naar Vallter. Daar zouden de maskers afvallen en de betere klassementsrenners naar voren komen.

Vuurwerk op de slotklim
In aanloop naar de slotklim werd het peloton opgeschrikt door een valpartij, met opnieuw slecht nieuws voor Trek-Segafredo. In de openingsrit liep Dario Catalado meerdere botbreuken op en vandaag moest Kenny Elissonde met een (vermoedelijke) polsbreuk opgeven. Het peloton reed inmiddels – zonder de Fransman – richting de elf kilometer lange slotklim. De vluchters hadden echter de eer om het klimbal te openen: Carr en co begonnen met een voorsprong van een kleine minuut aan de eerste klimmende kilometers richting Vallter.

Dit bleek voor Carr het sein om zijn duivels te ontbinden. De Britse klimmer besloot flink te verdapperen en wist zo zijn medevluchters te lossen, maar het bleek niet meer dan een laatste stuiptrekking. In het peloton bepaalde Jumbo-Visma aanvankelijk het tempo, maar de Nederlandse formatie werd met nog tien kilometer te gaan afgelost door de mannen van Bahrain Victorious. De kopman van de ploeg, Mikel Landa, had duidelijk plannen en dus was het aan ‘klimknechten’ Gino Mäder en Wout Poels om de groep uit te dunnen.

foto: Cor Vos

Bahrain Victorious neemt over, met Poels op kop
Het eerste grote slachtoffer van de dadendrang van Bahrain Victorious: Egan Bernal. De Colombiaan, net terug van een knieblessure, bleek niet in staat om te volgen. Niet veel later ging ook Richard Carapaz, de regerende Olympische kampioen, overboord, net als Louis Meintjes en Iván Sosa. Dit kwam allemaal door het helse tempo van Poels, die zich als modelploegmaat van Landa volledig leegreed in dienst van de ploeg. De Nederlander wist met een laatste krachtsinspanning vroege vluchter Carr in te rekenen.

Dit bleek voor Esteban Chaves het teken om de eerste speldenprik uit te delen. De Colombiaanse kampioen van EF Education-EasyPost – die op deze beklimming al eens tweede werd – reed met een strakke cadans alsmaar verder weg van een uitgedunde groep met daarin de grootste favorieten voor de eindzege. Met nog vier kilometer te klimmen was zijn voorsprong opgelopen naar meer dan een halve minuut, en dus mocht Chaves beginnen dromen van een dubbelslag. Het was wachten op een versnelling van Landa, Roglič of Evenepoel.

Landa en Roglic op de slotklim – foto: Cor Vos

Chaves? Evenepoel? Ciccone heeft het laatste woord
De versnelling liet echter lang op zich wachten, maar kwam er uiteindelijk toch van Landa. De Bask raakte echter niet weg en werd al snel weer ingerekend door een sterke Evenepoel en een attente Roglič. Door de versnelling van Landa en niet veel later ook Evenepoel smolt de voorsprong van Chaves echter wel als sneeuw voor de zon. Die laatste begon met een bonus van amper tien seconden aan de laatste kilometer. Dit bleek echter net niet genoeg voor de ritzege: door het kopwerk van Evenepoel werd de dappere Colombiaan alsnog ingerekend.

Een sprint bergop moest vervolgens de beslissing nemen. Een zelfverzekerde Evenepoel nam resoluut de kop in de laatste twee kilometer en trok meerdere keren door, maar kon Ciccone en Roglič maar niet kwijtspelen. De wereldkampioen kwam vervolgens in de sprint net te kort voor de overwinning. De zuinig koersende Roglič leek in pole position aan die sprint te beginnen, maar dat was buiten Ciccone gerekend. De Italiaan van Trek-Segafredo, dit seizoen uitstekend op dreef, wist de Sloveen en de Belg net van de zege te houden.

Roglič gaat wel nog altijd aan de leiding in de Ronde van Catalonië. Evenepoel en Ciccone zijn de voorlopige nummers twee en drie en volgen in het klassement op zes seconden van de Sloveen van Jumbo-Visma.