Christophe Laporte heeft drie dagen na Gent-Wevelgem ook Dwars door Vlaanderen 2023 gewonnen. Na een koers van 183,7 kilometer, die al vroeg openbrak, was de Fransman van Jumbo-Visma als eerste aan de finish in Waregem. Hij won solo, nadat hij drie kilometer voor de meet wegreed uit een elitegroep van tien.

De kopgroep van de dag ontstond in twee schuifjes. Eerst reden Yevgeniy Gidich (Astana Qazaqstan), Oier Lazkano (Movistar), Nickolas Zukowsky (Q36.5) en Ward Vanhoof (Team Flanders-Baloise) weg. Zij kregen later Leon Heinschke (Team DSM) en de ervaren Alexander Kristoff (Uno-X) met zich mee.

Het zestal kreeg maximaal vier minuten voorsprong van het peloton, dat het gat niet al te groot liet worden. Op 100 kilometer van de meet was het verschil nog maar twee minuten, waarna Trek-Segafredo op de Côte de Trieu (Knokteberg) het heft in handen nam. Op de klim zelf werd het tempo gedrukt, maar op de top opende de ploeg van Mads Pedersen en Jasper Stuyven de finale al.

Een ijzersterke Oier Lazkano in de kopgroep – foto: Cor Vos

Het peloton werd op een lint getrokken en scheurde in stukken, waarna Trek-Segafredo het weer liet stilvallen op de Kortekeer om vervolgens weer hetzelfde kunstje uit te halen. Op de Steenbeekdries toonden de eerste favorieten zich al in het offensief, met onder meer Pedersen, Tim Wellens, Arnaud De Lie en Filippo Ganna. Geen van hen geraakte daar weg.

Peloton breekt, opgaves Tim Merlier en Olav Kooij
Op Berg Ten Houte werd het peloton opgeschrikt door een crash van Tim Merlier. De Belgische kampioen zat lang op de grond en moest toezien hoe in het peloton het kaf van het koren gescheiden werd. Een grote elitegroep ging zo de laatste 70 kilometer in. Opvallende afwezige daar: Olav Kooij, die op Berg Ten Houte langs de kant stond.

Desondanks nam Jumbo-Visma de controle in handen. De Nederlandse ploeg jaagde op de kopgroep, waar Kristoff, Lazkano, Heinschke en een strijdende Vanhoof het langst overbleven. Op de Kanarieberg openden Tiesj Benoot de aanval. Die kon alleen gevolgd worden door Christophe Laporte, Quinten Hermans en Jasper Philipsen. Omdat er geen samenwerking was, kon de favorietengroep terugkeren.

Tiesj Benoot was de aanstichter van de elitegroep – foto: Cor Vos

Elitegroep met Benoot, Laporte, Küng en Hermans
Een nieuwe periode met speldenprikken volgde, waaronder een van Krists Neilands in aanloop naar de laatste keer Côte de Trieu. Jumbo-Visma haalde hem terug, waarna Benoot gelanceerd werd door Tosh Van der Sande. De Belg versnelde en liet iedereen achter. Kort na de top vonden Hermans en Neilson Powless de aansluiting, waarna Laporte, Valentin Madouas, Stefan Küng, Mikkel Honoré en Jhonatan Narváez nog de sprong maakten.

Die groep kreeg daarna nog de Hotond, Ladeuze en twee keer Nokereberg voor de kiezen. Zij volgden op ongeveer 45 seconden van de vier vroege vluchters en hadden zelf een halve minuut op het uitgedunde peloton, waar Lotto Dstny moest werken. Dat ging moeizaam, waardoor het verschil met de groep-Laporte opliep.

Op 30 kilometer van de meet hadden Kristoff, Lazkano en Heinschke nog altijd een halve minuut voorsprong op de elitegroep met Laporte, Benoot en Küng. Een halve minuut daarachter volgde dan weer het overgebleven peloton, dat wel steeds dichterbij kwam. Tim Wellens probeerde op een kasseistrook in zijn eentje de sprong te maken, terwijl in de kopgroep Heinschke overboord gegooid werd door zijn medevluchters.

Alexander Kristoff maakte indruk – foto: Cor Vos

Secondenspel in de finale
Wellens kwam tot op 12 seconden, maar moest vervolgens toch de strijd staken en zakte terug in het peloton-De Lie. De winnaar leek op dat moment in een van de twee voorste groepen te rijden. Kristoff en Lazkano vielen niet stil, want zij liepen richting Waregem zelfs wat uit op de achtervolgers.

Maar 10 kilometer voor de finish sloeg de koerssituatie plots om. De groep-Laporte kwam tot op acht seconden van de koplopers en het peloton volgde op ruim 25 seconden. Kortom, alles schoof in elkaar. Op 5,9 kilometer van de meet werden Kristoff en Lazkano dan toch ingerekend, maar het peloton volgde daar op een kleine 20 seconden. Kort na de samensmelting volgen al de eerste demarrages in de kopgroep.

Laporte profiteerde optimaal van het spel dat gespeeld werd. Heel sneaky schoof hij mee met een viertal, waarna hij met een ferme krachtinspanning weg wist te rijden van de rest. Direct sloeg de winnaar van Gent-Wevelgem een gat. Een gat dat niet meer te dichten was in de laatste drie kilometer.

Powless en Lazkano wisten in de slotkilometer nog uit handen te blijven van het aanstormende peloton. De Spanjaard verraste door in de ‘sprint’ de tweede plaats te pakken na een hele dag in de aanval, voor Powless. Jasper Philipsen was daarachter de snelste in de strijd om plek vier.