Interview Drie maanden geleden schreven we over voormalig Rabo-renner Brian Megens, die weleens wilde zien hoe snel hij nog op het NK tijdrijden kon worden met behulp van de wetenschap en het beste materiaal – naast het hebben van een fulltimebaan. Deze week won de barista uit Maastricht vast met vlag en wimpel het kwalificatiemoment in Enkhuizen.

Het is rond zeven uur ’s avonds als de fraai uitgedoste renner – witte spacehelm, paars-turquoise outfit – op het naviduct Krabbersgat aan zijn tijdrit gaat beginnen. Links van hem klotst het water van het IJsselmeer tegen de Houtribdijk naar Lelystad op, in de verste verte niets anders dan de rimpelingen van de voormalige Zuiderzee te zien. Voor hem ligt het lange fietspad dat parallel aan de N307 loopt. Het parcours loopt over elf kilometer naar de Trintelhaven, halverwege de dijk. De renners keren dan om voor de elf kilometer lange terugweg. “De wind was echt compleet klote. Volledig mee heen, en volledig op de kop terug. Dat was echt heftig.”

“Ik moest mezelf echt inhouden in het begin”, vertelt Megens vrijdag aan WielerFlits, daags na het kwalificatiemoment. “Ik heb achteraf gezien het eerste gedeelte nog te hard gereden. Ik weet nog dat ik na vier kilometer op mijn fietscomputer keek en zag dat ik eigenlijk net teveel vermogen aan het trappen was; je wil eigenlijk je vermogen zoveel mogelijk tegen de wind in gebruiken. Dus daar heb ik me even ingehouden. Je fietst dan nog heel hard want je gaat met die wind mee makkelijk boven de zestig.”

foto: Shivani Achrekar

Halverwege gaf een oranje pylon het draai- en keerpunt aan. “Die kwam eigenlijk vrij onverwacht. Vlak daarvoor lag een heel flauwe bocht, maar als je daar met 60 per uur doorheen komt doemt ineens die pylon honderd meter voor je op. Ik had geluk dat ik net de jongen die voor me startte had ingehaald en ik die draai mooi kon maken. Ik zorgde ervoor dat de ketting goed lag en toen was het meteen weer gaan. Even tien seconden staan en daarna meteen weer in de houding. En dat was het, vanaf dat moment was het aftellen.”

Concurrentie volgen via Strava
Megens legde de eerste elf kilometer af aan gemiddeld 59 per uur, op de terugweg kwam hij met wind tegen tot 44 per uur – goed voor uiteindelijk een totaal gemiddelde van 50 per uur en een eindtijd van 26:00 minuten. Daarmee verbeterde hij het parcoursrecord van Peter Koning op de Houtribdijk. Omdat hij al als negentiende van de 73 deelnemers op het startvel stond, moest de Maastrichtenaar nog een tijdje afwachten wat de andere renners zouden doen. Om de tijdrit zo eerlijk mogelijk te laten verlopen, werden echter geen tussentijden doorgegeven.

“Het was allemaal coronaprotocol, dus je moest eigenlijk zo snel mogelijk pleite zijn. Wij stonden op een parkeerplekje bij het museum met de camper en toen was het op Strava kijken. Toen ik binnenkwam, wist ik dat het een dik parcoursrecord was maar je weet niet wat de rest doet. Ik had al wel gehoord dat Elmar Reinders er ook echt een doel van had gemaakt. Die jongen is een steengoede coureur, dus ik wist wel dat die ook gemiddeld 50 per uur kon rijden. Toen hij zijn file uploadde, was het nog steeds dat op het ene segment ik sneller was en op het andere hij.”

foto: Shivani Achrekar

Het werd dus wachten op de officiële uitslag. “Pas onderweg terug naar Maastricht, tijdens een plasstop, kreeg ik te horen dat organisator West-Frisia de uitslag had bekendgemaakt. Dus op een parkeerplaats bij Zaltbommel en Den Bosch kwam ik erachter dat ik had gewonnen. Of Elmar nou wint of ik, uiteindelijk hebben we allebei laten zien dat we supercompetitief zijn. Ik ben er zo lang uit geweest. Dat ik hem dan pak, is heel mooi. Zeker omdat ik hier niet tussen pannenkoeken rijd. Dat ik met die mannen competitie kan drijven en zelfs sneller ben, is echt heel mooi.”

Vizier snel weer naar Emmen
Daags na het kwalificatiemoment wil de barista van twee fietskoffiezaken in Valkenburg en Maastricht eerst even rusten en genieten, maar daarna gaat het vizier snel weer naar Emmen waar op 16 juni het NK tijdrijden wordt gehouden. “Dat is immers uiteindelijk het hoofddoel. Ik wist wat erin zat en het moet er nog altijd uitkomen op het NK, maar dat ik dit in een kwalificatie laat zien is wel heel veelbelovend. Mijn verwachtingen voor het NK? Poeh, ha! Uhh… Ik denk dat ik competitief ben tussen de jongens.”

“Maar kijk, Tom Dumoulin is Tom Dumoulin, een van de beste Nederlandse coureurs ooit. Het zou wel bizar zijn als de lokale barista met hem de competitie aangaat! Uit respect voor Tom wil ik me niet eens met hem vergelijken. Die jongen is wereldkampioen geweest, heeft de Giro gewonnen, trapt bizarre waardes en zit perfect op de fiets. Ik ga het proberen en daar alles op de mat leggen, maar ik durf daar nog geen uitslag op te plakken. Ik denk wel dat zowel Elmar als ik hebben laten zien dat met ons ook wel rekening moet worden gehouden.”

foto: Shivani Achrekar

Inmiddels kijkt Megens ook al voorzichtig voorbij het NK. “Uiteindelijk is het NK het doel, maar we zijn stiekem erachter gekomen dat er nog zoveel meer inzit. Iedereen weet dat je uitslagen nodig hebt. Mijn trainer weet mijn waarden en weet dat ik dit met tien à vijftien uur trainen doe naast vijftig uur per week werken. Als een kans zich voordoet om dit project groter te maken en een ploeg mij een kans wil geven om daar fulltime als prof te kunnen fietsen, zou dat fantastisch zijn. Al is het maar een stage om mee te beginnen.”

Ontdekkingsreis
“Ik ben nu een halfjaar bezig en de twee jaar daarvoor heb ik gemiddeld zes uur per week gefietst. Dan zet je de fietskoffiezaak in Valkenburg op, het jaar erop de zaak in Maastricht. Toen was ik 80 kilo, nu nog maar 74. Dat kan nog steeds naar beneden, want er zat gewoon teveel spiermassa op. Er zit gewoon nog veel meer in”, gaat hij verder. “Het is voor mij ook een grote ontdekkingsreis. Het zou mooi zijn als dat een vervolg gaat krijgen na het NK. Maar eerst gewoon focussen op het NK natuurlijk.”

Het balletje voor een bestaan als fulltime prof begint al langzaam te rollen. “Ik weet zelf waar je aan moet voldoen, wil ik die stap maken. Kijk, ik ben 31, ik heb twee zaken samen met mijn vriendin en een heel team. Ik kan niet net als vroeger voor een onkostenvergoeding bij een ploeg tekenen. In die situatie zit ik gewoon niet. Ik denk dat ik zeker nog vijf of zes jaar een toevoeging kan zijn voor het team, al is het maar om een ploeg een stukje volwassenheid en rust te brengen, en te zorgen dat ontsnappingen worden teruggehaald, zelf in een ontsnapping te zitten…”

“Het zou het verhaal wel mooi afmaken. En daar kan een heel goed resultaat op het NK natuurlijk heel erg aan bijdragen. Zo realistisch moet je zijn. Dit ligt er nu al, dus dit is al wel iets waar je wat mee kan. Alleen op het NK gaat het echt om de knikkers. Wat ik tot het NK ga doen? Werken, achter de bar! Koffie tappen, de zaak gaat gewoon door. We zijn heel druk. Ik wil wel proberen een x-aantal dagen gewoon vrij te nemen om de focus te hebben om goed te kunnen trainen en rusten”, zei Megens tot slot.

Lees ook: Barista Brian Megens maalt de kilometers weg voor podium NK tijdrijden