Biniam Girmay stunt met historische overwinning in Gent-Wevelgem
Gent-Wevelgem 2022 is gewonnen door Biniam Girmay. Na een vermakelijke koers van bijna 249 kilometer tussen Ieper en Wevelgem was de Eritreeër van Intermarché-Wanty-Gobert als eerste aan de finish. Hij was de snelste van een kopgroep van vier, voor Christophe Laporte (Jumbo-Visma), Dries Van Gestel (TotalEnergies) en Jasper Stuyven (Trek-Segafredo).
In een snel eerste koersuur duurde het lang voordat de traditionele kopgroep ontstond. Zeven renners reden na dertig kilometer weg uit het peloton: Nikias Arndt (Team DSM), Lindsay De Vylder (Sport Vlaanderen-Baloise), Johan Jacobs (Movistar), Alexandr Konychev (BikeExchange-Jayco), Ludovic Robeet (Bingoal Pauwels Sauces WB), Lars Saugstad (Uno-X) en Jelle Wallays (Cofidis). Zij kregen snel een voorsprong van vijf minuten van Jumbo-Visma, dat de controle in handen nam in het peloton.
Alpecin-Fenix, BORA-hansgrohe en Quick-Step-Alpha Vinyl meldden zich niet veel later ook van voren. In aanloop naar De Moeren werd het wat nerveus, maar de wind speelde geen rol van betekenis en dus bleven waaiers uit. Ruim 100 kilometer voor de meet, in aanloop naar de eerste klim van de dag, was het andermaal chaos. Het zorgde op een smalle baan voor een valpartij, waarbij meerdere favorieten bij betrokken waren.
Het peloton brak in stukken en betekende dus een eerste waarschuwing, maar niet veel later kwam alles weer samen. Een groot peloton begon daardoor aan de eerste keer Kemmelberg, waar Jhonatan Narváez ontbrak vanwege een val bij het opdraaien van de klim. Verder viel het attente koersen van Jumbo-Visma op. De ploeg van kopman Wout van Aert zorgde ervoor dat het peloton al flink uitgedund was op 80 kilometer van de meet.
Gevaarlijke move
Uit die groep wist een twintigtal, met onder meer Matej Mohoric, Dylan van Baarle, Greg Van Avermaet, Victor Campenaerts, Biniam Girmay, Nathan Van Hooydonck, Mike Teunissen, Kasper Asgreen, Arnaud Démare en Edward Theuns, weg te rijden. TotalEnergies en BikeExchange-Jayco hadden de slag gemist en moesten een gat van 30 seconden dichten. In de zone van de drie plugstreets, de onverharde stroken in Henegouwen, schoven alle groepen in elkaar. De vroege vlucht kwam zo ook tot een einde, al stribbelde Jacobs nog even tegen.
Slecht nieuws was er voor Dylan Groenewegen, die op de gravelstrook een lekke band kreeg en wegviel uit het voorste peloton. Na de laatste plugstreet kon de balans opgemaakt worden: de grote kopgroep had 25 seconden voorsprong op het peloton, waar TotalEnergies achtervolgde en Jumbo-Visma controleerde. Het ging vooraan niet hard genoeg, waardoor op 57 kilometer van de meet een hergroepering volgde.
Op de Monteberg viel vervolgens Arjen Livyns aan, maar hij werd op de Kemmelberg gegrepen. De favorieten, onder aanvoering van Asgreen, Van Aert en Mads Pedersen, gooiden de knuppel in het hoenderhok en daardoor kwam Fabio Jakobsen in de problemen. Ongeveer vijftien renners reden na de Kemmelberg weg van de rest, maar daar was geen goede samenwerking en dus kwamen beide groepen opnieuw samen.
Laatste keer Kemmelberg
De laatste keer Baneberg gebruikte Tiesj Benoot om aan de boom te schudden, maar een compacte groep snelde richting de laatste klim van de dag: de Kemmelberg vanaf de Ossuaire-zijde. Van Aert trok zichzelf daar uit elkaar en kreeg net na de top aansluiting van Laporte, Benoot, Asgreen, Pedersen, Mohoric, Van Baarle en Søren Kragh Andersen.
De verschillen waren echter heel klein, waardoor een eerste achtervolgende groep met rappe mannen als Alexander Kristoff, Jasper Philipsen, Démare en Girmay aansloot. Een tweede achtervolgende groep, met daarbij Tim Merlier, had meer moeite om de oversteek te maken in de vlakke finale richting Wevelgem, maar dat lukte wel. Ondertussen waren Laporte, Stuyven, Girmay en Dries Van Gestel vooraan weggereden. Rasmus Tiller en Greg Van Avermaet gingen in de tegenaanval, maar kwamen niet dichterbij en zakten terug in het peloton dat volgde op 25 seconden.
Sprinten met vier
Het was in de achtervolging aan Groupama-FDJ, Alpecin-Fenix en ook Movistar, maar de vier koplopers liepen uit. Laporte, Stuyven, Girmay en Van Gestel gingen met 30 seconden de laatste vijftien kilometer in en breidden die voorsprong even uit richting de 40 seconden. De koplopers mochten zich daardoor langzaam opmaken voor de strijd om de zege, al werd in de laatste vier kilometer wat gepokerd. Het verschil zakte daardoor tot onder de 20 seconden.
Kragh Andersen ging onder de boog van de laatste twee kilometer nog in de tegenaanval, maar hij kwam te laat. Laporte, Girmay, Stuyven en Van Gestel gingen sprinten om de overwinning. De Fransman werd de kop op gedwongen, maar het was Girmay die als eerste de sprint aan ging. De 21-jarige Afrikaan wist zijn inspanning vol te houden en Laporte en Van Gestel voor te blijven. Een historische zege voor Girmay; de eerste Afrikaanse winnaar van een grote voorjaarsklassieker.
Acht seconden later wist Kragh Andersen het sprintende peloton nipt voor te blijven. Tim Merlier won die sprint, voor Mads Pedersen. Wout van Aert eindigde als twaalfde en Marijn van den Berg was op de 23ste plaats de beste Nederlander.
Laporte dan weer te gretig inderdaad.
Het niveau in de kasseiklassiekers valt mij trouwens niet mee. Voor mijn gevoel waren er de afgelopen jaren wel 5-10 renners aan elkaar gewaagd maar nu steken op de klimmetje Van Aert en Laporte er wel echt bovenuit. Het feit dat Girmay als debutant zo goed meekan zegt voor mijn gevoel ook al iets.
OK, de sprinter (De Lie) mistte maar net de aansluiting, dat had een groot verschil gemaakt, maar met die 4 moet je toch ook meer doen. Of toch als je in de WT wil blijven.
Laten we hopen dat hij alle aandacht (en druk) die nu op hem af zal komen goed kan verwerken. Eritrea is politiek gezien ook een beetje aan 'apart' land zullen we maar zeggen. Super gesloten, en weinig exposure in het buitenland. Hij zou zomaar een uithangbord van het land kunnen worden.
Van Aert als top, topfavoriet was niet zo sterk als verwacht, en TJV in de breedte ook niet.
Dat Total Energie zich voor niets totall los rijdt voor Turgis?, is mi niet te begrijpen. Sagan lijkt Froome achterna te gaan. Overigens een sterke Van Avermaet weer gezien.
En Benoot bij de beste 8. Dus gewoon een hele dominante koers weer van Jumbo op een parcours waarop dat niet altijd tot een afgetekende prestatie kan leiden.
Van Aert was de sterkste man in koers, maar die wint niet altijd.
Dat hij iets minder was dan in de E3 ga ik mee akkoord.
Ongewoon sterke vent, zelden zo'n indrukwekkende sprint gezien na 250k koers, en zeker nog heel veel progressie te boeken op vlak van parcourskennis, wedstrijdsituaties, materiaal, etc (misschien op fysiek vlak ook, maar hij lijkt me al redelijk volgroeid).
De betekenis van deze overwinning is volgens mij niet meteen te zoeken in het aanzetten van de jeugd in Eritrea tot wielrennen (dat doen ze namelijk al massaal). Ik hoop dat het vooral van betekenis kan zijn voor sponsors, organisatoren, media en UCI en hun perceptie van het Afrikaanse wielrennen. Dit gaat niet om een exoot uit een land waar ze nog nooit een fiets hebben gezien maar om een land waar tienduizenden mensen langs de kant staan bij wielerwedstrijden, waar beleving én traditie bestaan. Ik maakte me al eens druk om het verschil in aandacht tussen de artificiële UAE-Tour en de Tour de Rwanda die gelijktijdig plaatsvonden.
Ik kijk nu al uit naar het eerste WK op Afrikaanse bodem. Daar gaat gegarandeerd meer sfeer zijn dan destijds in die zandbak.
Stuyven, die er na ziekte weer vrij snel staat, die zelden wint maar als hij wint is het vaak een grote vis.
Laporte, vorig jaar al in the picture, en nu met een ‘once in a season’ opportunity.
Van Gestel die dit seizoen tot volle wasdom komt, in de schaduw van Turgis hele solide resultaten neerzet.
En dan de soepele groeibriljant Girmay, schijnbaar ongehinderd door zenuwen.
Wat een achtergrondverhaal…
Laporte verknoeit het voor zichzelf…
Stuyven heeft al in geen tijden een deftige sprint meer gereden in een klein groepje. En toch hoop je na de GP Impanis en het dramatische WK van vorig jaar in zijn thuisstad Leuven op meer succes op Vlaamse wegen…
Maar Girmay is de beste winnaar die deze koers zich kon voorstellen - in weerwil van het eurocentrisch, treurig commentaar elders in deze kolommen.
Nu al duimen voor ritwinst in de Giro, de ronde van de kolonisator van zijn vaderland, die er natuurlijk ook het wielrennen importeerde…
Knap trouwens hoe ook renners - ongeacht hun ploeg - de winnaar in de bloemetjes zetten op hun socials. Van Remco (je zou het een fan van de wolfpack kunnen noemen) tot Pidcock (die vandaag toch weer een opdoffertje kreeg).