De eerste koersweek van BEAT Cycling heeft Piotr Havik heel intens meegemaakt. Hij omschrijft het zelf als een ‘bewogen week’ als hij terugkijkt op een opgave in Le Samyn en een 26ste plaats in de GP Monseré. “Dat was eigenlijk niet zoals ik had gehoopt”, zegt Havik tegen WielerFlits.

“Van de drie wedstrijden die we deze maand rijden, was Le Samyn natuurlijk de mooiste voor een renner als ik. In die koers hadden we de meeste kans op een goede uitslag”, weet Havik, die vroeg in de koers moest opgeven. “Die val was niet niks, maar het was nog te overzien dacht ik. Ik wilde een nieuwe fiets pakken, tot de koersarts kwam en mij op de hoofdwond wees. ‘Jij gaat nergens heen’, zei de arts meteen. Pas toen zag ik dat ik tot mijn navel onder het bloed zat. Dat was een mindere start dus.”

“Het was vooral bloed dat uit de hoofdwond kwam. Dan wil je ook niet het risico nemen dat je tien kilometer later flauwvalt door het verlies van bloed. Het bleek een wond die niet gehecht hoefde te worden, en de artsen hadden het snel onder controle. Daardoor ging de wond niet terug open”, legt de Zuid-Hollander uit. “Het was de dagen erna nog wel gevoelig en beurs, maar gelukkig werd ik snel geholpen door de osteopaat. Daardoor was het niet meer stijf. Ik heb nog wel wat last van een rib en de spieren daartussen. Dat geeft een stekende pijn.”

Stefano Museeuw in de kopgroep tijdens de GP Monseré – foto: Cor Vos

GP Monseré
Desondanks stond Havik zondag aan de start in de GP Monseré. “Het was niet optimaal, maar wel veilig. Anders had ik het ook niet gedaan”, vertelt hij. BEAT Cycling was goed te zien in de Bingoal Cycling Cup-manche, aangezien Stefano Museeuw in de vroege vlucht zat. “Het plan was om iemand mee te hebben in de ontsnapping en dat is gelukt. Luuc Bugter had ook nog de oversteek kunnen maken, dus het had nog beter gekund.”

“We waren blij met de kopgroep van negen, want we hoopten dat het daardoor een open finale zou worden. Maar we hadden niet gedacht dat drie ploegen (Deceuninck-Quick-Step, Alpecin-Fenix en Bingoal-WB, red.) gingen controleren. Daardoor had demarreren geen zin, drie rondes voor het einde. We moesten wachten tot de laatste ronde. Er kwam ruimte en ik wist weg te rijden met een groepje, maar er draaiden maar vier of vijf man mee. Ik moest hopen op een tactische fout in het peloton, maar dat gebeurde niet”, aldus Havik.

“In de finale had ik nog met Amaury Capiot mee kunnen springen. Ik gokte op een later moment, en dat is achteraf een vergissing van mij geweest. Ik heb mijn benen daar te lang stilgehouden, terwijl daar kansen lagen om weg te blijven. Uiteindelijk wordt Jan-Willem van Schip elfde. Ik ben wel blij met het optreden van de ploeg. Hopelijk hebben we voor wat spanning kunnen zorgen met aanvallen van Jan-Willem, Luuc en mij”, zegt de rasaanvaller. “Nu gaan we toewerken naar de Bredene Koksijde Classic op 19 maart.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Piotr Havik (@piotrhavik)