Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Bedenker l’Eroica praat met UCI-baas Lappartient: “De wielersport is in een crisis”
Afwijken van de geijkte routes, wedstrijden over 300 kilometer, versnellingen zonder bergverzet en een ban op fietscomputers. Met deze maatregelen komt de wielersport weer dicht bij het publiek te staan, stelt Giancarlo Brocci. De drijvende kracht achter de populaire l’Eroica-toertochten legde deze week zijn ideeën voor aan UCI-voorzitter David Lappartient.
Brocci noemt de wielersport een wereldwijd fenomeen, maar hij heeft ook zijn zorgen. Volgens de Italiaan begeeft de sport zich in een technische crisis. “De hoofdrolspelers, die gegijzeld worden door trainers en zaakwaarnemers, staan ver van het publiek en weten niet meer te vermaken, ook al rijden ze slechts een aantal wedstrijden per jaar. Verregaande technologie maakt klasse en talent ondergeschikt, neemt de schoonheid weg, maakt de wedstrijden makkelijker en heeft alles veel voorspelbaarder en saaier gemaakt”, stelt hij in de Italiaanse krant La Stampa.
“Vandaag de dag wordt een rittenkoers gewonnen of verloren door een overslaande ketting. Het publiek wordt niet gepassioneerd van renners die vaak erg mager zijn, bijna ondervoed, met legio medische verklaringen voor allergische of astmatische aandoeningen, die leven als fakirs maar almaar minder lopen. Zelfs een fenomeen als Fausto Coppi, 1,80 meter lang en 75 kilogram, zou vandaag de dag nooit een grote ronde winnen. Het is tijd voor verandering.” Volgens de Italiaan zou teruggegrepen moeten worden naar vroegere tijden.
Onverharde paden
De heroïek zou herontdekt moeten worden, gaat Brocci verder. “Het gevoel van avontuur, van het onverwachte, van de zoektocht naar nieuwe routes, indien mogelijk op onverharde paden. Zo kan worden teruggekeerd naar de ware, lichamelijke inspanning en de oorspronkelijke waarden van de sport, die niet gestuurd worden door hyper-technologie en andere factoren.” Deze week had de Italiaan een afspraak met UCI-voorzitter David Lappartient in het Centre Mondial du Cyclisme, in het Zwitserse Aigle.
foto: Cor Vos
Hij deed de bestuurder een aantal voorstellen. “Onbekende routes, niet langer de gebruikelijke klassieke beklimmingen die iedereen kent. Tenslotte zijn de Giro d’Italia, Tour de France en Vuelta a España ook steeds op zoek naar nieuwe routes. Dan langere afstanden, meer dan driehonderd kilometer, met het vertrek misschien wel ’s nachts en fietsen zonder bergverzet, zodat je echt kunt zien wie het verschil maakt bergop. Een ban op fietscomputers en radiocommunicatie en een verbod op renners met minder dan zes procent lichaamsvet.”
Brocci erkent dat de huidige professionele wielersport moeilijk zulke ingrijpende veranderingen zal ondergaan. Daarom pleit hij voor een parallelle competitie. “Zoals de Formule E en de Formule 1 of de Superbike en de MotoGP. Een competitie voor U23-renners of jonge profs, een stap om hun fysieke en mentale kwaliteiten te ontdekken. ’s Winters kunnen de wedstrijden in zuidelijke landen worden gehouden, zoals Zuid-Afrika, Australië en Latijns-Amerika. De renners kunnen dan logeren bij lokale gemeenschappen of in tijdelijke dorpjes.”
Home of Cycling
Ambitieuze plannen, die zonder twijfels ook een pak geld gaan kosten. Maar ook daarover heeft Brocci nagedacht. “Italië, the home of cycling, heeft niet langer een WorldTour-team. Sponsors zijn afgehaakt omdat ze deze manier van wielrennen niet meer interessant vinden. Het zou mooi zijn als wij ze iets nieuws kunnen bieden.” Via zijn social media liet de Italiaan weten dat hij zich gehoord voelde door Lappartient. “Ondanks dat mijn belachelijke Frans, denk ik dat we ons signaal op het juiste moment hebben afgegeven.”
Ik ben ervan overtuigt dat de 3 hier beschreven maatregelen niks zouden veranderen in positieve zin, tegenwoordig kan ook een 70kg renner gewoon 300kilometer net zo goed aan als iemand van 80kg door verbeterde voeding ed. Fietscomputers dragen bij aan de veiligheid als je de route erop hebt en dat renners daar zoveel gebruik van maken is overrated. Lage versnellingen verbieden? Wil je het een loopwedstrijd maken?
Verder stelt hij dat een wedstrijd wordt gewonnen of verloren door een overslaande ketting. Dat is inderdaad niet hoe je een wedstrijd wilt zien eindigen, maar het is wel een teken hoezeer de huidige renners aan elkaar gewaagd zijn. Je krijgt op de weg in ieder geval niet snel van die crosstaferelen waar een renner het hele jaar door alles weet te winnen.
Verder zou je als test een wedstrijd als Bordeaux-Parijs nieuw leven in kunnen blazen om te kijken of extreme lengtes aanspreken bij het moderne publiek en peloton.
Het enige echt goede idee wat ik hier lees van deze man is een parallelle competitie om daar te experimenteren met allerlei andere regels en richtlijnen.
Voordat me beter ging innen konden veel lieden zoals in Griekenland auto's rijden van 250.000, sponsoren, met geld smijten en ware op allerlei dure events te zien. Ging men onderzoeken hoe de belastingaangiften eruit zagen dan bleek ook in Italië dat er erg weinig lieden volgens de aangiftes waren die een auto van 2, 3 ton kunnen betalen. Ondanks dit gegeven reden er in die regio erg veel rond, nieuw!
Er is minder geld wat voorheen zwart of via constructies ingezet kan worden. Zelfs in de motorsport in Italië al gaat dat daar nog redelijk goed.
Hij wil vast ook geen volgauto's, maar elke renner weer met reservebandjes om de nek. En een dikke portemonnee bij zich om in een winkel of restaurant onderweg proviand in te slaan.
Ik ben benieuwd naar zijn ideeën voor de schaatssport. Op houtjes, met een wollen trui en gebreide muts, alleen als het buiten genoeg vriest?
Vroeger had je louter alleen maar Italianen aan de start van de Ronde van Italië waarvan de helft de finish niet haalde. Dat is nu ondenkbaar met 10-12 landen die sterke teams op kunnen stellen. Denk aan Colombia, Engeland, Polen, Noorwegen en Denemarken.
De besten weten allemaal op welk lichaamsgewicht en welk wattage ze moeten zijn tijdens de Tour de France. Dat is het technische probleem.
Lange etappes zouden niet helpen in de tijd van nu waar iedereen weet dat de helft van het peloton sterk genoeg is voor een eventuele overwinning.
Het niveau is te hoog, de teams te sterk. De technologie heeft daar slechts een bijdrage aan.
Aj. Mathieu.
De wielersport moet zich blijven ontwikkelen zoals elke andere sport dat ook doet. Wedstrijden langer maken gaat de koers niet spannender maken en denk niet dat er heel veel sportliefhebbers na een hele wedstrijd van 300km gaan kijken. Bijna elke wielertoerist wil tegenwoordig op het beste van het beste materiaal rijden met schijfremmen, elektrisch schakelen noem maar op, maar de profs moeten terug naar fietsen uit de pre-historie ik verwacht niet dat hierdoor we veel spannendere wedstrijden te zien krijgen, maar goed laat het maar een keer zien dan pas zullen we het weten.
Een te bepalen verdeelsleutel is hard nodig maar blijft het feit dat de koers organiseren voor veel wedstrijden altijd nog dermate duur is dat het nogal eens kantje boord is.
In een sportzaal, stadion of op een circuit hoeft men nooit met erg veel vrijwilligers zoals in een grote koers alles opnieuw telkens op te bouwen en af te breken wat telkens erg veel kosten met zich meebrengt.
Daarbij wordt het in de huidige tijd voor veel evenementen moeilijker door de vele eisen van de overheid.
Overheid die zich meer en meer terugtrekt (bezuinigen om elders met geld te smijten) ofwel zoek het zelf uit. Omdat men zich terugtrekt en de overheid allerlei risico voor zichzelf wil uitsluiten inzake schadeclaims e.d. stelt men zeer hoger eisen en verzekeringen aan organisaties. Deze trend vindt in heel Europa plaats. En steeds moeilijker voldoende vrijwilligers te vinden. Tenzij je een soort Holland Heineken Huis wegzet en studenten gratis bier geeft nadien.
Dit wordt een soort Rode lantaarn verrassingskoers.