Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Mikkel Honoré en Cerny bezorgen Deceuninck-Quick-Step 1-2’tje in Baskenland
Mikkel Frølich Honoré heeft de vijfde etappe van de Ronde van het Baskenland achter zijn naam gezet. In Ondarroa bezorgde de Deen samen met ploegmaat Josef Černy Deceuninck-Quick-Step een een-tweetje, nadat zij samen waren overgebleven vanuit de vroege vlucht.
Op de vijfde dag koerste het peloton van Hondarribia, waar Ion Izagirre gisteren als eerste over de streep kwam, naar het havenplaatsje Ondarroa. Ook in 1982 kwam de Ronde van het Baskenland hier aan en was Eddy Planckaert de snelste sprinter van een eerste peloton. Na tachtig kilometer kwam het parcours al een eerste keer door de finishplaats, waarna nog een grote omloop met de beklimmingen van Mendexa, Gontzagaraigana en Urkaregi volgde. Vanaf de top van die laatste klim was het nog een kleine dertig kilometer, over tricky wegen, naar de meet. Benoît Cosnefroy en Víctor De la Parte waren er door knieproblemen niet meer bij.
Ide Schelling in de vroege vlucht
Om half twee werd het startsein gegeven en het duurde niet lang vooraleer de vroege vlucht werd gevormd. Twee renners van Deceuninck-Quick-Step, Josef Černy en Mikkel Honoré, sloegen de handen ineen met Ide Schelling, Julien Bernard en Andrey Amador. Na een knappe achtervolging haakte ook de jonge Andreas Leknessund zijn wagonnetje aan. Voor gele trui Brandon McNulty vormde de kopgroep geen gevaar; Bernard was op de 75e plaats, op ruim 25 minuten, het best geklasseerd van de zes aanvallers. Toch kregen zij niet veel voorsprong, want het peloton hield de ontsnapping steeds binnen de twee à tweeënhalve minuut.
Carlos Canal kwam onderweg ten val – foto: Cor Vos
Voor verschillende ploegen die nog met lege handen stonden, was dit de laatste kans op succes. Morgen is het normaal aan de klassementsrenners en de klimmers als de aankomst na een korte, maar explosieve etappe op de berg Arrate van eerste categorie ligt. Het waren met name Team BikeExchange, EF Education-Nippo, Israel Start-Up Nation, Caja Rural en ’thuisploeg’ Euskaltel die een mannetje lieten meehelpen op kop van het peloton. Op den duur ging ook Astana zich met de achtervolging bemoeien. In aanloop naar de Gontzagaraigana, na 115 kilometer, begon het verschil terug te lopen tot onder de twee minuten.
Op de Urkaregi, de laatste beklimming, moest Leknessund zijn medevluchters al snel laten gaan, terwijl het peloton bergop opschakelde. In het tweede deel van de vijf kilometer lange loper losten ook Schelling en Amador vooraan, waarna Bernard met de ploegmakkers Černy en Honoré verder reed. Vanuit het peloton probeerde Jesús Herrada net voor de top aan te vallen, maar de Spaanse renner kwam niet ver. Alex Aranburu en Omar Fraile hadden meer succes; het waren niet toevallig de Basken van Astana die zich in de bochtige, verraderlijke afdaling stortten en zo een gat pakten. Toch hadden Bernard, Černy en Honoré na de afdaling nog vijftig seconden voorsprong.
Overgebleven vluchters blijven vooruit
Vanaf dat moment was het nog twintig kilometer tot de streep. Bernard, Černy en Honoré werkten goed samen en hielden een goed tempo aan, ondanks dat ze al vrijwel de hele dag in de aanval reden. Aranburu en Fraile bleven steken op veertig seconden, met het peloton daar nog een stuk achter. Hoe meer kilometers wegtikten, des te beter ging het eruitzien voor de drie overgebleven vluchters. In de laatste tien kilometer stopte Bernard met meedraaien, terwijl Černy het gros van het werk op zich nam. Op een ongecategoriseerd klimmetje in Mutriku, met nog vijf kilometer te gaan, reden Černy en Honoré weg bij Bernard, die de benen niet meer had om te volgen.
Het peloton volgde lange tijd de kustlijn van de Golf van Biskaje – foto: Cor Vos
Černy en Honoré maakten er in de technische finale in Ondarroa een koppeltijdrit van, waarna Honoré de etappe mocht winnen. Černy maakte met de tweede plaats de feestvreugde voor Deceuninck-Quick-Step compleet. Bernard bleef nog net uit handen van het peloton en werd derde. Daryl Impey won de sprint van de grote groep. In de top van het klassement veranderde niets. Brandon McNulty gaat morgen als leider de slotrit naar Arrate in, met een voorsprong van 23 en 28 seconden op het koppel van Jumbo-Visma, Primož Roglič en Jonas Vingegaard.
Het is toch bijzonder hoeveel beter QS altijd is dan de rest in dit soort situaties. Het is niet dat er verder alleen maar koekebakkers in de kopgroep zaten
Maar wel mooi, vooral die laatste kilometers van Cerny.
Bij TJV rijden een paar goede kopmannen.
Maar wordt er ook geklaagd over de zwakte van de ploeg in de breedte etc. Klopt ook helemaal m.i.
Bij DQS rijden ze met 4 naast elkaar het peloton uit het wiel op de Taaienberg.
Bij de Lotto weten ze ook wel dat dit tactisch slim is maar lukt het nog niet zo lekker.
Etc etc etc etc
Dat is inderdaad wel het meest opmerkelijke puntje met betrekking tot Quick-Step. Renners zijn daar ineens 3x zo goed als bij hun vorige en/of volgende ploeg zie bijvoorbeeld een Gilbert en nu Cav. Maar zoals meerdere hier hebben aangehaald, bij andere ploegen kan je net zo goed vraagtekens zetten. Gewoon kop in het zand en genieten.
"Het is niet toegestaan om:
– renners zonder onderbouwing te beschuldigen van dopinggebruik."
Ik geef het maar even mee.
Knalprestatie trouwens van The Wolfpack. Ze brengen dat teamwork steeds weer naar een hogere niveau.
MvdP die de gekste nummertjes uithaalt vonden dit voorjaar welgeteld nul mensen hier verdacht.
Van de 2 Sloveense exoten die ronde in, ronde uit de tegenstand wegblazen, is enkel die van het Midden-Oosters team verdacht.
Daar zou je net zo goed een patroon in kunnen vaststellen.
"ploegen met dezelfde ploegleiding(en arts) als 20 jaar geleden hebben naar mijn mening de schijn flink tegen"
-> de schijn tegen, mooi feitelijk argument idd
"Verschil met Jumbo is wel dat ze daar de hele leiding uit de dopingjaren van de Rabo eruit hebben gegooid waar bij Deceuninck de renners die toen tot achter hun oren strak stonden van de epo nu in de ploegleiderswagen zitten"
-> zijn Steels en Peeters dan ooit betrapt? Het uitstekend onderbouwde argument is hier niet meer dan een nieuwe insinuatie.
Dat is alles wat ik uit die post kan opmaken.
Ten eerste heb je de omerta in het wielrennen. Die was er en die is er.
Ten tweede: als je je bij DQS schuldig zou hebben gemaakt aan verboden middelen, dan ga je daar achteraf natuurlijk niet voor uitkomen, zelfs als je daar weg bent. Want dan schiet je ook in je eigen voet.
Ik hoop dat ze het allemaal doen met goede scouting, goede begeleiding en "bruine boterhammen met kaas". Maar het is wel 1 van de ploegen waarbij nog oude omkadering zit uit de duistere tijd van het wielrennen, en het is ook een ploeg die altijd ontkend heeft iets te maken gehad te hebben met doping, ondanks alle bewijzen uit die tijd die anders zeggen.
Beetje zoals Erik Dekker dus, vader van een renner van Jumbo.
Zo kan je overal en altijd wel een link vinden, die als het je uitkomt wordt aangehaald om te gebruiken tegen een ploeg en als het niet uitkomt met de mantel der liefde wordt bedekt (zie ook Adrie van der Poel).
We spreken over de grote 5, maar daarvan zijn enkel die van DCQS en UAE verdacht? Bij Matje, Wout en Primoz is het uiteraard puur talent...
Net zoals je de figuur Gianetti hebt bij UAE of Lefevere/Ibarguren bij DCQS kan je evengoed elders connecties zien uit het verleden. Zoals gezegd is vdP senior 2x betrapt op doping. Stel je voor dat het Pogacars vader was, zouden we dan met z’n allen ook zeggen dat het eigenlijk allemaal niks voorstelde?
Ik vond overigens Jumbo afgelopen tijd veel meer in het oog springen dan DCQS, met van Aert die ineens ook topklimmer blijkt en 3 maanden aan een stuk de stenen uit de straten vlamt, zo’n Kuss die zowat alle kopmannen fluitend uit zijn wiel rijdt of Roglic die zelfs na 3 maanden koersen op topniveau nog even de Vuelta wint. Daar kraait geen haan naar, en terecht wat mij betreft zolang er geen aanwijzingen zijn dat er wordt valsgespeeld. Dat die wel en die niet naargelang het uitkomt daarentegen vind ik een beetje hyprocriet.
Je kunt heus wel concluderen dat er bij (voormalig) Rabo een veel grotere schoonmaak is geweest dan bij Quickstep. Sterker nog, bij Quickstep weten we grotendeels niet wat er is gebeurd want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. Dat is een verschil tussen de journalistiek in Vlaanderen en Nederland: in Vlaanderen wordt zo'n sportploeg op handen gedragen, in Nederland is het devies 'hoe kunnen we deze ploeg zo snel mogelijk de grond in schrijven'. Dat zijn twee uitersten, ideaal zou waarschijnlijk zijn iets daartussenin.
Maar het feit dat je nu Erik Dekker moet aandragen zegt eigenlijk genoeg: die werkt immers niet meer bij Jumbo, het is nooit helemaal duidelijk geworden waarom maar wellicht heeft zijn gebrek aan openheid er wel iets mee te maken.
In Nederland is over het algemeen meer afstand tussen journalistiek en wielersport. Het zit wat minder ingebakken in de cultuur, verslaggeving is daardoor veel afstandelijker. En daarmee ook makkelijker om duidelijk stelling te nemen.
Vergelijk dat met Belgie, en daar zie je dat veel Belgische wielerjournalisten de wielerploegen met fluwelen handschoentjes aanpakken. En met name als het gaat om de grootste Belgische ploeg en de bijbehorende ploegbaas. Soms lijken de journalisten en verslaggevers bijna ambassadeurs van die ploeg. Maar een iets te kritische houding zou maar eens ten koste kunnen gaan van een mooie quote of het laatste nieuwtje. En daarmee van de kijkcijers.
VdP senior is (in de jaren ‘80) 2x op doping betrapt, is verbonden aan Alpecin-Fenix en de vader van Matje = Matje/Alpecin totaal niet verdacht
Gianneti heeft (in de jaren ‘90) met doping zitten experimenteren en is de manager van het team van Pogacar = Pogi/UAE kei-verdacht
Ikzelf uit geen verdachtmakingen, noch steek ik mijn hand voor iemand in het vuur. Ik zie er gewoon een patroon in dat de renners die men wel moet niet verdacht worden gemaakt, en die renners die men niet moet uiteraard helemaal niet fris zijn.
Niets hypocriets aan om dat verdacht te vinden.
Hypocriet is het goedpraten van bepaald dopinggebruik (ach Adrie was maar een simpele gebruiker, iedereen deed het!), en het dan keihard veroordelen en linken aan hedendaagse renners van ander dopinggebruik. Het zegt helemaal niks over de prestaties van andere renners vandaag de dag. Het is een vermoeden, niet zelden gestuurd door het eigen fanbrilletje.
Op basis van wat verdienen huidige renners van DCQS die verdachtmakingen? Matje wordt toch ook niet verdacht omdat zijn pa (die bij zijn ploeg werkt) een bewezen dopinggebruiker is? Is het uitzetten van de ‘medische lijnen’ 20 jaar geleden een allesoverheersend criterium tov andere linken om verdachtmakingen te mogen uiten?
Dat is natuurlijk geen feit (!). Bij DCQS is evengoed een ‘schoonmaak’ geweest. Lefevere is de ploegbaas, maar verder zijn er net zo goed allerlei nieuwe figuren bijgekomen t.o.v. de jaren ‘90/begin jaren ‘00. De sportieve lijnen worden bv. grotendeels uitgezet door Tom Steels, die dat pas sinds 2010 doet.
Het steeds maar terugverwijzen naar gebeurtenissen van 15-20 jaar geleden om renners anno 2021 te verdenken slaat gewoon nergens op. En als er telkens een verhaaltje bij wordt verzonnen om te rechtvaardigen dat het echt wel enkel om team/renner x gaat (niet toevallig de tegenstanders van de persoonlijke favorietjes hier zoals Jumbo) is dat behoorlijk kwalijk.
Naar ja: er wordt ook al een tijdje geroepen hoe belangrijk veiligheid is, er zat toch weer een behoorlijk gevaarlijke rotonde in de laatste kilometer. En dat in een rit die makkelijk in een groepssprint had kunnen eindigen. Sterke parkoerscontrole van de UCI weer!
Cavendish, Barredo, Kittel, Steegmans, Tony Martin, Terpstra, Bakelants, Meersman om er maar een paar te noemen.
Zoek voor de grap eens op wie de ploegdokter van Gilbert was bij Lotto in 2011. En wie was zijn dokter bij Quickstep?
Wat betreft de redenen waarom ik minder met DQS heb: heeft voor mij niks met dopingvermoedens te maken. Ik vind Lefevre gewoon irritant en dat straalt af op de hele ploeg. Daarnaast zijn er een paar specifieke renners uit heden en verleden waar ik niet zo dol op ben, die daar toevallig koersen. Ik snap niet zo goed waarom ik dat niet mag vinden en waarom mijn mening dan meteen minderwaardig en jaloers is?
Zou het toch weer niet eerder aan je eigen perceptie en voorkeuren liggen?
Mijn ervaring als voormalig "Nederbelg" is dat er wel degelijk verschil zit in hoe de Nederlanders naar doping kijken, en hoe dat in Belgie is. Zowel de pers als de supporters zijn in Nederland veel scherper in het veroordelen van pakkers. Je pleurt in Nederland veel makkelijker van je voetstuk af.
Daarbij, met name in Belgie was het destijds veel "makkelijker" om via vage apothekers en veeartsen aan je spullen te komen. Het was bijna onderdeel van de cultuur. Dat is (bij mijn weten althans) in Nederland een stuk minder geweest.
Ik zie Boogerd of Thomas Dekker (uit het Rabo-nest waar de wantoestanden op dopingvlak er toch ook niet naast waren) toch ook vaak genoeg als analist opduiken. En wanneer gaat iemand eens aan Erik Dekker vragen wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is?
Ik zie daar allemaal weinig verschillen in. Hoe zat het met de dopingcultuur bij Rabo?
Er is een hele generatie van renners die verloren is gegaan aan doping. Anders kon je destijds gewoon niet mee en mocht je je fiets aan de haak hangen. Daarvan staan er nog steeds heel veel dichtbij de wielersport. Om dan zelf je keuze te maken wie van de huidige generatie daardoor wel wordt bezoedeld en wie niet, ruikt een beetje naar hypocrisie.
Iedereen die heeft gekoerst weet dat.
Ben niet per se fan van DQS, maar de manier waarop ze iedere koers invliegen mag ik wel - ze komen om te winnen, en ja dan win je ook meer. Dopingverhalen komen natuurlijk altijd met succes, en niet per se onterecht. Wel jammer.
Dus, wat minder, wellicht, maar matig geenszins...
Het mooiste voorbeeld is Hirschi die binnen 24 uur van dartel wielerdier in een schimmige pakhaas veranderde cq het Nederlandse tintje van zich afschudde. En dan hier van veelal dezelfde lieden huilballades over Wuyts zien opvoeren.