Fietstoerisme 
Materiaalzone 
Annemiek van Vleuten wint na Giro en Tour ook de Vuelta, slotrit voor Balsamo
De slotetappe in de Ceratizit Challenge by La Vuelta is gewonnen door Elisa Balsamo. De wereldkampioene van Trek-Segafredo bleek in het centrum van Madrid veruit de snelste in de eindsprint, voor Lotte Kopecky. Annemiek van Vleuten kwam niet meer in de problemen, mag zich eindwinnares noemen en voltooide een unieke trilogie.
De slotetappe is de rit waar het ooit allemaal mee begon. In Madrid, waar in 2005 Regina Schleicher en Karin Thürig tot wereldkampioenes werden gekroond, moesten de rensters tot besluit van deze Ceratizit Challenge bijna honderd kilometer rondjes draaien. De verwachting was dat deze etappe zou uitdraaien op een sprint. Op het verder niet al te interessante parcours lagen valpartijen wel op de loer, zeker in de finale met meerdere terugdraaiende bochten. Het was met andere woorden oppassen geblazen voor de rensters.
Vroege vlucht kleurt Nederlands
Met Annemiek van Vleuten in de leiderstrui werd het peloton rond het middaguur losgelaten voor de bijna honderd kilometer lange slotrit. Na de eerste schermutselingen slaagden vier rensters erin om een veelbelovende voorsprong uit te bouwen.
Ex-schaatsster Karlijn Achtereekte (Jumbo-Visma), Sara Poidevin (EF Education-TIBCO-SVB), Sandra Alonso (Ceratizit-WNT Pro Cycling) en Nina Buijsman (Human Powered Health) sloegen de handen ineen en kozen het ruime sop. Het peloton liet begaan, maar liet de voorsprong zeker niet al te hoog oplopen.
Buijsman en Kraak bepalen het tempo in de kopgroep – foto: Cor Vos
Met nog 22 kilometer te gaan, op vier rondes van het einde, verdedigden de vier koploopsters nog een voorsprong van een halve minuut. Niet veel later werd het peloton opgeschrikt door een valpartij van onder meer de snelle Maria Giulia Confalonieri, maar de gevallen rensters konden hun weg weer vervolgen. Het was in de daaropvolgende kilometers wachten op de hergroepering en die kwam er binnen de laatste tien kilometer. In de voorbereiding op de sprint probeerden meerdere teams de treintjes zo goed mogelijk op de rails te zetten.
Ondanks enkele late uitvallen van onder meer BikeExchange-Jayco en EF Education-TIBCO-SVB, denderden we met een compact peloton richting de vod van de laatste kilometer. Marlen Reusser zette zich met nog goed vier kilometer te gaan op kop en de Zwitserse tijdrijdster van SD Worx reed een strak tempo in dienst van haar sprintster Lotte Kopecky. Movistar had echter andere plannen en nam het commando over bij het ingaan van de laatste drie kilometer. De Spaanse formatie hoopte met de rappe Deense Emma Norsgaard een rol van betekenis te spelen in de sprint.
foto: Cor Vos
Balsamo veruit de snelste in eindsprint
SD Worx kende echter de betere timing en nam over in de laatste kilometer, maar Demi Vollering kwam als laatste schakel in de sprinttrein net iets te vroeg op kop. Trek-Segafredo profiteerde, Elisa Longo Borghini schoot naar voren en pakte plots enkele meters.
De Italiaanse leek heel even op weg naar een verrassende zege, maar de finish lag toch iets te ver en haar ploeggenote Balsamo moest nog aan haar sprint beginnen. De wereldkampioene ging op het juiste moment aan en snelde op overtuigende wijze naar haar tiende seizoenszege. Kopecky werd op meerdere fietslengtes tweede, Marta Bastianelli was derde.
Van Vleuten kwam veilig in de buik van het peloton over de finish en dus is een unieke trilogie een feit: na de Giro d’Italia Donne en de Tour de France Femmes is er nu ook de eindzege in de Ceratizit Challenge by La Vuelta in 2022.
foto: Cor Vos
annemiek gefeliciteerd.
2006 Olympisch Kampioen 3.000 meter
2010 Olympisch Kampioen 1.500 meter
2014 Olympisch Kampioen 3.000 meter en achtervolging
2018 Olympisch Kampioen 1.500 meter
2022 Olympisch Kampioen 1.500 meter
Ooit van Femke Bol gehoord?
Vorige week bij een dames wedstrijd geweest met alleen clubrensters. 60 K.M. met een gemiddelde van 45.2 K.M. Moet je toch constant tegen de 50 K.M per uur rijden Kan jij ze dat na doen ?
En wat was er eigenlijk mis met potentiële concurrente Kristen Faulkner? Gaf op in de vierde etappe, reden onbekend.
Zo niet, dan afschaffen deze verkiezing.
Kijk na het verleden wat er met deze verkiezingen is gebeurd.
1. Lorena Wiebes (bijna 100% gescoord met haar sprints)
2. Annemiek van Vleuten
3. Marianne Vos
Maar voor Van Vleuten kan je zeker ook een lans breken en Suzanne Schulting zal wel de 3e kanshebber worden
Al zou ik het van Vleuten ook enorm gunnen en terrecht vinden!
En nee, het is niet omdat de Nederlandse vrouwen daar een dominante rol spelen...
Maar als ik lees dat Van Vleuten in 1 jaar de 3 GR's in de vrouwenversie wint, dan stel ik me toch enkele vragen...
Nee, niet rond doping of zo!
Maar als het voor de mannen al zo moeilijk is om een GR te betwisten met sprekende uitslagen na een andere GR te hebben gewonnen, wat zegt de prestatie van V Vl dan?
- zit er teveel verschil in niveau tussen de topvrouwen en topvrouwen -1?
- is V Vl dan zo'n uitzonderlijk geval?
- zijn de wedstrijden voor vrouwen eigenlijk iets te simpel voor de topvrouwen en kan V Vl nu daarvan profiteren omdat ze eigenlijk te goed is voor het niveau van de wedstrijden?
- Is er gewoon te weinig concurrentie tussen de topvrouwen?
Bij de mannen maken er ook maar 3 echt kans om te TdF te winnen. Verschil tussen Pogacar, Roglic (en vanaf nu waarschijnlijk Jonas) in topvorm en een Carapaz , Thomas, Mas etc is ook heel erg groot.
Bij de mannen is het moeilijker meer Grote Rondes te winnen in 1 jaar omdat ze 3 weken duren (daarna moeten ze herstellen van de inspanning en rusten van de mentale druk). De rondes van de vrouwen zijn korter.
Zijn de fysieke mogelijkheden bij de vrouwen zoveel minder dan die bij de mannen en moeten ritten en ronden daarom zoveel korter zijn?
Of zijn er simpelweg geen middelen om groter en langer te gaan?
Of mag ik bij mijn idee blijven dat V Vl gewoon fysiek zoveel beter is dan de anderen en kan profiteren van het kleinere niveau van de wedstrijden algemeen?
De TdFF telde acht etappes, omdat er dan begonnen kon worden op zondagmiddag op de Avenue des Champs-Élysées, waar de mannen later op de dag hun Tour afsloten — hekken, podia, media e.d. waren al aanwezig. En de afsluitende etappe kon dan gehouden worden op de volgende zondag, de dag waarop de kijkcijfers hoger liggen dan op een doordeweekse dag.
De Giro Donne telt tegenwoordig tien etappes, vroeger veertien, en in een verder verleden acht of negen. Deze ‘grote ronde’ voor vrouwen heeft de langste traditie, maar de financiering is vrijwel elk jaar moeizaam.
AvV kan inderdaad veel beter klimmen dan elke andere renster. Die andere topper, Anna van der Breggen, is immers vorig jaar met wielerpensioen gegaan.
En waarom Annemiek zoveel wint, buiten veel talent traint ze ook een niveautje hoger dan de concurrentie. Maar eigenlijk is haar dominantie op haar leeftijd en na al haar valpartijen inderdaad wel een teken dat de concurrentie maar magertjes is. Maar ik ben fan dus ik vind dat momenteel niet zo erg :-)
Daarmee zeg ik dus niet dat vrouwen niet in staat zijn om drie weken te koersen, ik zeg enkel dat als ze niet dezelfde professionele omkadering krijgen als de mannen. We ook niet kunnen verwachten dat ze twee of drie weken op maximaal niveau gaan kunnen rijden. En dat moet wel als je commercieel wil overleven als sport.