Interview De mensen op de Bredabaan in Merksem keken nogal vreemd op toen ze via speaker Willy De Clercq vernamen dat Viviani de Schaal Sels naar zijn hand had gezet. Niet Europees kampioen Elia, wel zijn 22-jarige broer Attilio. Nog maar enkele dagen aan het werk als stagiair bij Cofidis, maar nu al trefzeker door gevestigde waarden Timothy Dupont en Michael Van Staeyen maar ook toptalent Alberto Dainese af te houden.

“Toegegeven, ook voor mij komt dit als een grote verrassing. Zelfs tijdens de wedstrijd heb ik geen moment de hoop gekoesterd dat ik voor de zege zou kunnen strijden”, zegt Viviani aan WielerFlits. “Pas op twee rondjes van het einde kwam onze sprinter naar mij met de vraag of ik niet zou willen sprinten. Hugo Hofstetter voelde zich niet zo goed en droeg me op om mezelf rustig te houden. Hij en Bert Van Lerberghe zouden me wel in een ideale positie naar de finish brengen. En dat gebeurde ook. Het was een chaotische finale, alles kwam op een lint en bijna geen enkele ploeg was nog met meerdere pionnen bij elkaar. Bert heeft me aan het einde gewoon een overwinning geschonken, ik moest amper nog iets doen.”

Veel ervaring met koersen op dit niveau had de Cofidis-stagiair nog niet. Twee jaar geleden sprintte hij naar een achtste plaats in de Vuelta a San Juan en vorig jaar moest hij alleen Matteo Moschetti laten voorgaan in de Ronde van Hongarije. “Maar in België koersen is een heel andere koek. Ik moest er in mijn eerste koers in Zottegem dan ook nog even inkomen. We zijn daar nooit meer vooraan in de koers geraakt omdat we achter een valpartij zaten. Daar heb ik vandaag al mijn lessen uit getrokken en was heel de dag attent. En zo leer je koers na koers een beetje bij, denk ik.”

Ook in de Schaal Sels was het parcours niet ongevaarlijk. De renners hielden na amper één van de tien lokale ronden halt met klachten over de veiligheid op de omloop, om vervolgens op een ingekort circuit te hervatten. Wat vond Viviani van die situatie? “Het klopt dat het eerste rondje heel gevaarlijk was. Ik heb zelf al meer dan vijf valpartijen voor mijn ogen zien gebeuren. Niet omdat we te snel gingen of dat er bepaalde renners veel te veel risico’s namen. Er waren gewoon veel gevaarlijke chicanes, bochten, asverschuivingen en dat soort dingen. Allemaal goed en wel met een peloton van vijftig man, maar niet met bijna tweehonderd renners. Op de nieuwe omloop heb ik me nooit meer onveilig gevoeld.”

Broederpaar herenigd in 2020?
De vraag die nu rijst… Denkt Attilio dankzij deze overwinning een profcontract te hebben afgedwongen? Zijn broer Elia maakt komende winter alvast de overstap naar Cofidis. 1 plus 1 lijkt twee, maar Viviani houdt de boot nog even af. “Misschien wel, maar ik denk dat de ploeg er niet op had gerekend dat ik dit nu al zou kunnen. Cédric toonde al veel vertrouwen in mij door me een stagecontract te geven en ik zie dit als een mooie terugbetaling voor die kans. Maar het spreekt voor zich dat ik dolgraag samen met mijn broer in dezelfde ploeg zou rijden.”

De Viviani-broers hebben dan ook een uitstekende band. “Ook al leven we al een tijdje niet meer onder hetzelfde dak. Elia rijdt nu voor een WorldTour-ploeg, wat betekent dat hij veel in het buitenland is om te koersen, maar ook om te trainen. Maar als we elkaar eens zien, dan is hij er als de kippen bij om me mee te nemen op training of me tips te geven. We praten heel veel over wielrennen, misschien zelfs wat te veel”, lacht Viviani. “Het is meer dan een passie. Elia is een perfectionist en het is juist goed om iemand zoals hij als broer te hebben. Liever dat dan iemand die je alleen bevestigt in wat je doet. Hij maakt me beter en daar wil ik hem voor bedanken.”

Het is een publiek geheim dat de oudste van het Viviani-broederpaar van Milaan-San Remo zijn carrièredoel heeft gemaakt. Wil Attilio dezelfde weg op? “Milaan-San Remo is het hoogst haalbare voor een Italiaan, zeker gezien het type renner dat wij zijn. Dat is de droom der dromen, maar natuurlijk nog heel veraf. Ik wil eigenlijk ook graag nog veel hier in België koersen. Ik heb vandaag nog maar eens gemerkt hoe leuk maar zwaar de wedstrijden hier zijn. Ik zou me dolgraag eens meten in een koers genre Gent-Wevelgem, maar anderzijds niet op de feiten vooruitlopen.”