Ties Wijntjes

• zondag 20 februari 2022 om 20:20

Interview Aan het eind van vorig jaar zette André Greipel een punt achter zijn lange carrière. Na zestien seizoenen als professioneel wielrenner was het mooi geweest. In gesprek met WielerFlits blikt hij terug op zijn imposante loopbaan en kijkt hij vooruit op zijn nieuwe leven.

Het is bij de Tour of Antalya, waar hij aanwezig is als VIP-gast, dat we Greipel spreken. Hij oogt ontspannen als we hem in de hotellobby treffen voor een interview. Op het biertje in zijn hand na, verraadt niks dat hij prof-af is. Der Gorilla ziet er nog altijd net zo gespierd en afgetraind uit als voorheen. Geen toeval, want “ik zit nog steeds veel op de fiets”, begint hij het gesprek.

Maar, vervolgt hij, het is niet zoals voorheen. “Ik heb geen specifiek plan hoe ik moet fietsen. Wil ik twee uur doen? Dan doe ik twee uur. Wil ik over gravelpaden fietsen? Dan ga ik over gravelpaden fietsen. Fietsen gaat nu voor mij om genieten, het is mijn meditatie als het ware. Ik heb dat echt nodig, even sporten. Niet alleen fietsen, maar ook af en toe hardlopen bijvoorbeeld.”

Het keiharde trainen mist de voormalig topsprinter niet, maar zijn fanatisme is hij niet kwijtgeraakt. “Als prof reed ik nooit een koers op Zwift, daar had ik een hekel aan. Als ik nu wil trainen, maar het regent, zoek ik een wedstrijdje uit op Zwift en doe ik dat. Ik voel de hartslag nog steeds stijgen als de eindsprint eraan komt. Ik geniet er nog steeds van”, vertelt hij met zijn kenmerkende brede grijns.

Greipel in 2016 won de belangrijkste sprint van het jaar, die op de Champs-Élysées – foto: ASO

De juiste keuze
De beslissing om zijn loopbaan als wielrenner te beëindigen was ingegeven door verschillende feiten. Ja, de leeftijd speelde mee, maar dat was niet de belangrijkste reden. “Ieder jaar trainde ik in de winter om beter te worden, maar ik merkte dat ik tegen de grens van mijn maximale kunnen aan zat. Het niveau van de sport is er behoorlijk op vooruit gegaan, maar de rek was uit mijn eigen prestatie. Ook het mentale aspect speelde een rol. Dat is als prof heel belangrijk, maar in mijn hoofd was ik niet 100% prof meer.”

Ondertussen kijkt hij tevreden terug op zijn carrière. De statistieken zijn imposant: 158 overwinningen, waarvan 22 etappes in grote rondes en 23 eendagswedstrijden. Drie keer werd hij Duits kampioen op de weg en van 2008 tot en met 2017 wist hij een rit te winnen in iedere grote ronde waar hij aan de start stond. Mooie getallen, maar voor Greipel zijn het ook niet meer dan dat. “Ik herinner vooral mooie overwinningen en lastige dagen op de fiets. Ik ben trots op wat ik heb bereikt, maar ik ben vooral dankbaar voor alle vriendschappen die ik heb opgebouwd.”

Met het pensioen is zijn kijk op de koers gelijk veranderd. Ook langs de kant ervaart hij zenuwen als het peloton op hoge snelheid op de finish af raast, al zijn ze van een andere orde. “Ik voel nu een hele andere betrokkenheid als ik kijk naar de sprint, omdat ik wil dat niemand gewond raakt. Ik keek vroeger weleens mijn sprints terug om te kijken wat beter kon, maar verder dacht ik er niet over na. Heel apart. Daardoor realiseer ik ook hoe moeilijk het moet zijn geweest voor mijn familie om dat keer op keer te zien. Zeker als ze me zagen vallen.”

Het is echter niet alleen spanning wat de klok slaat. Greipel geniet er vooral van om weer aanwezig te zijn in de koers. “Ik zit hier in Antalya op de passagiersstoel. Het is leuk dat als je niet betrokken bent bij de wedstrijd zelf, je zoveel meer tijd hebt voor andere dingen. De startplaats en finish vandaag (etappe 3, red.) waren best bijzonder. Als coureur heb je geen tijd om daarnaar te kijken”, vertelt hij.

De historische stad Termessos vormde het bijzondere decor van etappe 3 van de Tour of Antalya – foto: Cor Vos

Vanuit die positie als bijrijder, merkt hij bovenal dat zijn besluit om zijn profcarrière te beëindigen, de juiste was. “Vooraf dacht ik dat het heel gek zou zijn om hier langs de kant te staan maar het voelt goed. Het is een bevestiging dat ik de juiste keuze heb gemaakt.”

Terugkeer in de wielrennerij
Direct na zijn laatste wedstrijd gaf de 39-jarige Duitser al aan dat hij hoopte betrokken te blijven bij de wielersport. Die hoop leeft nog altijd. “Ik wil heel, heel graag een onderdeel blijven van de wielerwereld, maar ik wil vooral uitvinden wat ik zelf wil. Daar neem ik mijn tijd voor.”

Stilzitten doet hij zeker niet, zo werkt hij al samen met brillen- en helmenproducent UVEX. “Dat was tien jaar terug écht een toonaangevend high performance merk. Het is een leuke uitdaging om hen terug het profwielrennen in te krijgen. Ik vind het ook heel interessant om hierover te leren; wat is belangrijk in de sport, feiten over de veiligheid, enzovoort.”

Cavendish of Jakobsen
Ondertussen volgt hij het profpeloton nog op de voet, met uiteraard in het bijzonder de sprinters. De meest recente overwinningen van Fabio Jakobsen, Mark Cavendish of Dylan Groenewegen heeft hij scherp op zijn netvlies staan.

Als we hem vragen naar de opvallende overstap van Dylan Groenewegen, van Jumbo-Visma naar BikeExchange-Jayco, toont hij zich gelijk begripvol. Zowel voor Groenewegen, als voor Jumbo-Visma. “Dylan had door dat hij een nieuwe omgeving nodig had. Met de huidige samenstelling van Jumbo-Visma zou hij nooit zijn opgenomen in de Tourselectie, want ze willen voor het geel gaan. Dylan kan zeker meedoen voor etappezeges. Maar ze hebben een Wout van Aert die voor het groen kan gaan, in alle etappes voor de overwinning kan strijden én voor Primož Roglič kan knechten. Hem kan je moeilijk thuislaten.”

In de laatste weken was Greipel vooral onder de indruk van zijn oude concurrent Mark Cavendish. “Je kon in de Ronde van Oman goed zien dat Mark nog altijd de snelste is”, meent hij. Begrip voor de keuze van Patrick Lefevere om Cav niet in de Tour-selectie van Quick-Step-Alpha Vinyl op te nemen, heeft hij dan ook niet. “Ik zie geen reden om hem thuis te laten. Ik zag vorig jaar al vroeg dat hij weer op niveau was. Ik werd gek verklaard toen ik dat zei, maar zie hoeveel Toursprints hij won. Het is niet mijn beslissing, maar ik zou het niet slim vinden om hem niet mee te nemen naar Frankrijk.”

Greipel vocht in zijn lange carrière talloze sprintduels uit met Cavendish – foto: Cor Vos

Evengoed snapt hij dat de Belgische ploeg met twee topsprinters in een lastig parket zit. “In Valencia was Fabio indrukwekkend. Alexander Kristoff uit het wiel sprinten, dat zegt wel wat. Hij ziet er sterk uit, dus ik zie ook geen reden om Fabio niet mee te nemen naar de Tour. Het is een lastige keuze om te maken.”

En als hij dan de keuze zou mogen maken? Zijn antwoord daarop laat hij in het midden, maar één ding weet hij zeker: beide sprinters meenemen, zou hij nooit doen. “Naar mijn mening is twee sprinters in één selectie, er altijd één te veel.”