Amy Pieters is sinds augustus in therapie bij het Daan Theeuwes Centrum in Woerden. Daar zet ze de volgende stappen in haar revalidatie. Letterlijke stappen, want Pieters kan met ondersteuning inmiddels weer korte stukjes lopen, valt te lezen in een update over haar situatie op amypieters.nl.

“Met een beetje hulp komt ze omhoog uit haar stoel en zet zij zelf haar stappen. Ondersteund doet zij korte stukjes lopen. Dit willen wij zien! Amy bepaalt het tempo. Zo zijn er dagen dat ze dit niet nog eens wil laten zien, en dan komt er weer zo een dag dat ze wil staan, gaat lopen, en dan ook gelijk een serieuze inspanning levert. Aan wat ze dan laat zien, dan is de overtuiging daar dat Amy weer zal kunnen lopen! De stapjes van Amy worden al heuse stappen. Wat een progressie!”

Ook laat Pieters steeds vaker ‘zachte geluidjes’ horen, staat in het bericht. “Dan zijn we blij iets van haar te horen. Soms horen we ook ineens een klein woordje duidelijk uit haar mond ontsnappen. Herhalen doet ze dit nog niet, maar hoe fijn en hoopvol is het dan weer even haar vertrouwde stem in dit spontaan geuite woord te horen.”

Mindere momenten
Soms zijn er echter ook nog mindere momenten. “De laatste tijd ging het even wat moeizamer om Amy met fysieke inspanningen te motiveren. Praten lukt nog niet wat het lastig maakt om haarzelf duidelijk te maken waarom niet. Het niet kunnen uitleggen of uiten valt haar en ons soms dan ook wat zwaar. Gelukkig is zij wel te motiveren door het doen van een spelletje. We nemen maar even voor lief dat ze haar eigen moment kiest.”

Zo af en toe slaat de paniek ook nog toe. “Alles lijkt iets beter te gaan en dan plots worden wij weer met ons neus op de feiten gedrukt. Amy kreeg een insult. Ambulance voor de deur en paniek alom. De laatste keer dat Amy een insult kreeg viel zij enorm terug. Waarschijnlijk door goed en snel te handelen heeft Amy na lang geslapen te hebben er buiten een behoorlijke vermoeidheid er verder geen hele naar gevolgen van. Gelukkig. We moeten geduld hebben en hoop houden. Zelf zijn wij overtuigd dat Amy ons nog hele mooie dingen gaat laten zien.”

“Wij kunnen niet vaak genoeg de mensen bedanken waar Amy mee geholpen is. Zo ook haar mede revalidanten, die elkaar onderling positief blijven motiveren. Dit sterkt eenieder. Maar ook dank aan de vrijwilligers, de therapeuten, artsen, vrienden, kennissen, familie en iedereen die Amy een warm hart toedraagt.”