Het is inmiddels een half jaar geleden dat Amy Pieters zwaar ten val kwam tijdens een trainingskamp in Calpe. Zij verloor hierbij haar bewustzijn, liep zwaar hersenletsel op en lag bijna drie maanden in coma. Pieters boekte de laatste maanden echter steeds meer vooruitgang in haar revalidatie, al is er nog altijd een lange weg te gaan.

De NOS ging afgelopen zondag op bezoek bij Pieters voor een indringende reportage. Voor het eerst gaat haar familie uitgebreid in op de situatie en het herstel. Het is nog altijd de vraag of de 31-jarige Pieters ooit weer de oude zal worden, maar er is progressie en dus hoop. “Mensen zijn benieuwd hoe het met haar is”, begint vader Peter Pieters, zelf ook ex-wielrenner en onder meer oud-bondscoach van de Belgische baanwielrenners, zijn verhaal.

“Er is mondjesmaat progressie. Ze revalideert in Dordrecht, maar in de weekenden is ze nu thuis. Ze komen haar vrijdag brengen en wij brengen haar zondagavond weer terug. Dat is nu heel fijn. En dat is ook goed voor haar, dat merk je wel.” Pieters boekte sinds half maart, de periode waarin ze net ontwaakte uit haar coma, een flinke vooruitgang. “Ze werd wakker op een heel laag niveau. Er kwam heel weinig reactie uit haar. Heel langzaam is dat de laatste maanden verbeterd.”

“De volgende stap is dat ze zelf leert praten”
“Ze moest eerst zelf leren ademen, vervolgens moest ze leren eten en nu eet ze eigenlijk al volledig met ons mee. De volgende stap is dat ze zelf leert praten. Ze begrijpt wel steeds meer als je iets vraagt. Dan knikt ze ja of nee. Je merkt ook steeds meer dat ze haar eigen wil weer heeft. Dat ze af en toe nee zegt. Wil je eten? Nee. Maar ondanks alles is ze vrij optimistisch, vrij vrolijk in de omgang.”

Pieters is wel nog deels verlamd. “Haar rechterarm en rechterbeen, dat gaat nog niet. Ze moet overal bij geholpen worden. Maar we blijven hoop houden. Ook de behandelend artsen zien vooruitgang”, vervolgt vader Peter. Het is onduidelijk of ze ooit volledig zal herstellen. “Aan hersenen kunnen we niets doen, zeggen de artsen. Dat moet vanzelf gaan. De verbindingen moeten vanzelf weer gelegd worden en dat heeft tijd nodig. Ze zeggen tegen ons dat als er tien patiënten binnenkomen met exact hetzelfde letsel, ze op tien verschillende manieren ook weer weg kunnen gaan.”

“We hopen dat ze snel naar Woerden kan, daar is een revalidatiecentrum (Daan Theeuwes Centrum, red.) voor jongere mensen. Daar kan het echt snel gaan, dan is er vier uur per dag aandacht, ook om alles tegelijk te leren. Lopen, praten. Die wielrenner Stig Broeckx? Die had heel ander hersenletsel, maar hij boekt na zes jaar nog steeds vooruitgang. Ik teken ervoor als Amy zover kan komen.”