Ties Wijntjes

•

Wie gaat fietsen in Zuid-Limburg komt al gauw uit op de route van de Amstel Gold Race. De Cauberg, Keutenberg en Eyserbosweg zijn stuk voor stuk prachtige beklimmingen, vooral vanwege de historie, maar grote kans dat je er al (meer dan) eens omhoog bent geweest. Met vele boerenweggetjes en smalle paden zijn er echter tal van andere beklimmingen die ook een bezoek waard zijn.

De rit start bij het Shimano Experience Center in Valkenburg, waar ik mijn ogen uitkijk op de vele prachtige fietsen. De eerste kilometers van de route zijn vlak, maar echt lekker opwarmen zit er niet in, want in de vorm van de Geulhemmerberg doemt al rap de eerste beklimming op. Echt onbekend is ‘ie niet, maar mooi wel. De weg zakt hier namelijk weg tussen voor Nederland bijzondere rotswanden.

Over glooiende wegen loopt de route na deze opwarming in zuidelijke richting, tussen weilanden en akkerbouw door. De eerstvolgende serieuze beklimming volgt in de vorm van het Kersenpad, een zijpad van de Loorberg. Met de voor deze klim kenmerkende slingerbocht naar rechts draai je Slenaken uit, van waaruit de weg geleidelijk aan omhoog loopt.

Na ongeveer driehonderd meter sla je linksaf waarna je de grote weg inruilt voor een smal pad. Vanaf hier wordt het steiler en steiler, tot je tegen stijgingspercentages van 18% vecht. Na 400 meter kom je weer op de grote weg en heb je de top van de beklimming bereikt. In de lente ligt het – recent vernieuwde – wegdek van deze klim vol met kersen, waar het ook zijn naam aan ontleent.

Vanaf hier volgt een passage langs de Belgische grens. Over rustige wegen volg je hemelsbreed de grens, alvorens een afdaling in de richting van Teuven volgt. Over glad asfalt duik je door een bos, met zelfs enkele haarspeldbochten. Bij het verlaten van dit bos heb je prachtig uitzicht op de Sint-Pieterskerk waar je met grote snelheid op afstormt.

Langs de zuiderburen
Een glooiend stuk weg brengt je door en uit het dorp om terug door het bos richting de Belgisch-Nederlandse grens te fietsen. Net als de afdaling passeer je enkele haarspeldbochten. De binnenbochten zijn hier uitzonderlijk steil, waardoor ik me enkele seconden Wout Poels waan als ik er keihard vol gas doorheen knal.

Bij het bereiken van de top slaat de weg een opening in het bos in , waardoor je een omvangrijk uitzicht op het heuvelland krijgt. Een Belgische vlag wappert naast een verlaten fort en in de achtergrond prijken de lome heuvels van Zuid-Limburg, gedrapeerd onder een groene deken van weilanden.

Het Belgisch-Nederlandse grondgebied – foto: Ties Wijntjes

De afdaling voert langs het Kasteel van Beusdael. Over smalle wegen en door kleine dorpjes rijd je Nederland weer in, kort waarna de beklimming van de Groenenweg volgt. Het eerste deel fiets je omhoog over de Camerig, maar bij de Y-splitsing sla je linksaf, waarna een vele malen mooiere weg je door het bos omhoog voert. Zeker vergeleken met de soms drukke Camerig is de rust hier een welkome verandering.

De route gaat verder naar het letterlijke hoogtepunt van de rit: het Drielandenpunt. In plaats van de reguliere zijde beklim je deze vanuit België. Dit is één van de langste beklimmingen van de route en doet met enig inbeeldingsvermogen bij vlagen denken aan een Alpencol.

Op en af door het heuvelland
De route draait hier in noordelijke richting, waarna een lange afdaling volgt, richting de Duits-Nederlandse grens. Vanuit Lemiers volgt een beklimming door Duitsland, waarna je gauw weer afdaalt en Nederland inrijdt. Vanaf hier volgt in rap tempo een selectie korte maar bijzonder rustige beklimmingen, te beginnen met de Kruisberg.

Deze beklimming, vooral bekend als voorganger van de Eyserbosweg in de Amstel Gold race, kan vanuit maar liefst zes kanten beklommen worden. Deze route brengt je over de minder bekende maar mooie zuidoostelijke zijde. De weg kronkelt hier door de open weiden en doordat je soms parallel aan het dal fietst, heb je prachtig uitzicht op het uitgestrekte heuvelland.

De Kromhagerweg – foto: Raymond Kerckhoffs

Net zoals we de klassieke zuidelijke beklimming van de Kruisberg links laten liggen, kiezen we ook voor een alternatief van de Eyserbosweg. De Kromhagerweg is absoluut een van de verborgen parels in Zuid-Limburg. De smalle baan verdwijnt – nog meer dan de Eyserbosweg – tussen het bos aan weerszijden van de weg. De laatste kilometer loopt de weg vals plat omhoog over een onverhard pad. Op de racefiets is dit stuk gravel goed te doen.

In de vorm van de Klingelerberg, langs het dorp Huls, en de Koekoeksberg bij Ubachsberg volgen nog twee onbekende maar erg mooie beklimmingen. Van de drukte die je in Zuid-Limburg nog weleens wil tegenkomen door de vele fietsers, is hier absoluut geen sprake. Het is hard werken om op de steile beklimmingen boven te komen, maar tegelijkertijd is het genieten van een prachtige omgeving.

Door het Geuldal
Voor het slotstuk voert de route richting Stokhem, van waaruit de Doodeman op het programma staat. Deze beklimming deelt dezelfde top als de Keutenberg, maar is misschien nog wel wat zwaarder. Het stijgingspercentage van 7,5% over een kilometer klinkt niet enorm zwaar, maar dat is enigszins vertekend door de laatste 300 meter die vals plat zijn. Zeker de steile stroken in het begin kunnen na een lange rit moordend aanvoelen!

foto: Cor Vos

Na een vlakke passage door het Geuldal vormt de Sibbergrubbe het laatste obstakel van de dag. De weg kronkelt hier omhoog, eerst nog tussen huizen, maar daarna tussen muren van groen waar de klim in lijkt weg te zakken. Eenmaal bovengekomen zit de rit er nagenoeg op, al volgen nog enkele kilometers in dalende lijn richting Valkenburg.

Zuid-Limburg is een welkome afwisseling van het vlakke polderland. De vele beklimmingen van faam die jaarlijks hun opwachting in de Amstel Gold Race maken zijn voor iedere wielertoerist een must, maar voor wie al vaker in Zuid-Limburg is geweest, heeft het heuvelland ook nog tal van moois in petto. Op de vele onbekende boerenweggetjes en smalle paadjes die de regio rijk is, is het flink afzien, maar word je beloond met buitengewone rust en prachtig uitzicht.

Wat zijn volgens jou beklimmingen in Zuid-Limburg die niet mogen ontbreken op de to-do list van iedere wielrenner? Laat het weten in de reacties!